6 РАББИ манъа: – Инсан огълу! Оларнынъ не япкъаныны коресинъми? Исраиль халкъы мында пек джиренч ишлер япа. Шунынъ ичюн Мен Азиз Еримден узакълашырым. Сен даа да бетер пис шейлерни кореджексинъ.
Оларгъа шойле деди: – Левийлилер, мени динъленъиз! Озьлеринъизни элялланъыз, бабаларынъызнынъ Алласы РАББИнинъ Сарайыны да азиз этинъиз, писликлерни Азиз Ерден чыкъарып атынъыз!
Джемаат ве топлашувнынъ козю огюнде аз къалдым масхара олмагъа!»
РАББИ манъа хабер этти де, мен бильдим. Оларнынъ яман япкъанларыны Сен манъа косьтердинъ.
Эм пейгъамберлер, эм руханийлер бозулды, Эвимде биле яманлыкъларыны корьдим, – дей РАББИ.
бу Эвнен Шилогъа япкъанымны япарым, ве бутюн ер юзюндеки халкълар бу шеэрни къаргъайджакълар.
Ёшия падишалыкъ эткенде, РАББИ манъа бойле деди: – Имансыз Исраиль къызы нелер эткенини корьдинъми? Эр юксек байыргъа котерилип, эр даллы терек тюбюне барып, анда ороспулыкъ этти.
Адымны ташыгъан Эвнинъ ичине олар тюрлю джиренч шейлерини къойдылар ве оны арамладылар.
Ехуда шеэрлеринде ве Ерусалимнинъ сокъакъларында нелер япкъанларыны корьмейсинъми?
– Ехуда огъуллары козюм огюнде яман шейлер япты, – дей РАББИ. – Адымнен адлангъан Эвимде пис шейлерни къойдылар ве оны арамладылар,
РАББИнинъ Шурети Эвнинъ босагъасындан кетип, Керувларнынъ устюнде токъталды.
Козьлерим огюнде Керувлар къанатларыны керип, ерден котерильдилер. Олар кеткенде, копчеклер де оларнен берабер арекет этти. Керувлар РАББИ Эвининъ куньдогъуш къапусынынъ киришинде токътадылар. Исраиль Алласынынъ Шурети де оларнынъ устюнде эди.
Бундан сонъ Керувлар къанатларыны котерип кердилер, копчеклери де янында эди, ве Исраиль Алласынынъ Шурети оларнынъ устюнде эди.
РАББИнинъ Шурети шеэрнинъ ортасындан котерилип, шеэрнинъ куньдогъуш тарафындаки дагънынъ устюнде токътады.
Шунынъ ичюн Исраиль халкъына айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Тёвбе этинъиз! Путлардан вазгечинъиз, пис арамлыкъларынъыздан юзьлеринъизни чевиринъиз!
фукъаре ве ёкъсулларны хорласа, бирини таласа, онъа борджлу олгъангъа залогыны къайтарып бермесе, путларгъа ибадет этсе, пис шейлер япса,
Олар босагъаларыны Меним босагъам янына къурдылар, къапуларынынъ первазыны Меним къапум первазынынъ янына ерлештирдилер. Меннен оларнынъ арамызда тек бир дивар бар эди. Олар озьлерининъ япкъан писликлеринен Меним мукъаддес Адымны арам эттилер. Шунынъ ичюн ачувымда Мен оларны ёкъ эттим.
О манъа: – Инсан огълу! Корьген шейни акълынъда тут! – деди. Сонъра мени сувдан арткъа, ялыгъа алып кетирди.
– Мен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Меним Азиз Еримни писликлеринъизнен ве арамлыкъларынъызнен арамлагъанынъыз ичюн, Мен Озюм сизни ашалайджагъым, сизни аджымайджагъым, мерамет этмейджегим.
Сонъра О кене манъа: – Бакъ, оларнынъ япкъан даа да пис шейлерини кореджексинъ, – деди.
Сонъра О мени РАББИнинъ Эвине, шималь къапусына кетирди. Анда агълавларнен Таммузгъа ибадет этип къадынлар отура эдилер.
Сонъра О мени азбарнынъ киришине алып кельди. Мен бакътым да, дивардаки тешикни корьдим.
О манъа шойле деди: – Ичери кир де, оларнынъ мында насыл пис шейлерни япкъанларыны корь.
Къойларынен ве огюзлеринен олар РАББИни къыдырмагъа кетеджек, амма Оны тапамайджакъ, чюнки О, олардан узакълашты.