2 Мен бакъып, адамгъа ошагъан бир кимсени корьдим. Белине ошагъан ерден ашагъы о, атешке бенъзей эди, бельден юкъары исе сары хашмал ташы киби йылтырай эди.
Апансыздан мен кучьлю ель шимальден кельгенини, яшын яшынлагъаныны ве буюктен-буюк булутны алып кетиргенини корьдим. Булут нурлар ичинде эди.
Алла мени анда кетирди. Шу ерде корюниши тунчкъа ошагъан бир адамны корьдим. Шу адам къапунынъ киришинде тура эди, къолунда кетен аркъан ве бир ольчю таягъы бар эди.
Алтынджы йылы, алтынджы айынынъ бешинджи куню мен эвимде отургъанда, Ехуда акъсакъаллары да огюмде отура эдилер. Апансыздан РАББИ-ТААЛЯнынъ эли манъа тийди.
Бедени – сары хризолит киби эди, юзю – йылдырым киби парылдай эди, козьлери – янгъан лампатлар киби эди. Къолларынен аякълары – йылтыравукъ бакъыр киби парылдай, сеси – чокъ адамнынъ давушы киби эди.