6 Олюм келе! Келе олюм! Сенинъ сонъунъ кельди! Бакъынъыз, о, кельди!
Мына, энди Мен сизден козюмни алмайджагъым, яхшылыкъ япмам, яманлыкъ япаджагъым. Мысыр топрагъындаки эписи ехудалылар къылычтан ве ачлыкътан оледжеклер ве бутюнлей гъайып оладжакълар.
Олар сакъланып, бизлерни тутмакъ ичюн беклейлер, сокъакълар бою юрмеге къоркъамыз; сонъумыз якъынлашты, куньлеримиз битти, бизим сонъумыз кельди.
Оларгъа айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Мен шу сёзлерни ёкъ этерим, ве Исраильде бир даа бойле айтмайджакълар». Оларгъа даа айт: «Ойле куньлер якъынлаша ки, эр бир пейгъамберлик сёзю ерине келеджек.
Сен исе, Исраильнинъ яман башлыгъы, ольдюриледжексинъ. Сенинъ вакътынъ кельди, джеза аладжакъ вакъыт якъынлашты.
Бакъынъыз, о кунь якъынлаша! Эр шей оладжакъ, – дей РАББИ-ТААЛЯ, – Бу кунь – Мен айткъан куньдир.
Бакъынъыз, шу кунь кельди! Башынъызгъа олюм кельди! Таякъ чечекленди, юзьсюзлик чокълашты.
Сенинъ сонъунъ кельди. Мен ачувымны устюнъе ягъдыраджагъым, япкъан ишлеринъ ичюн сени суд этеджегим, ишлеген пис шейлеринъ ичюн сени джезалайджагъым.
Эй, мемлекетте яшагъанлар! Сизге олюм кельди. Шашмалав вакъты кельди, шамата куню якъынлашты. Дагъларда къуванч сеси ёкъ.
О, менден: – Амос, сен не коресинъ? – деп сорады. – Бир сепет пишкен мейваны, – деп джевап къайтардым мен. О заман РАББИ манъа: – Исраиль халкъымнынъ сонъу кельди. Бир даа оларны багъышламайджагъым, – деди.
– Эй, къылыч! Меним чобаныма, Манъа якъын адамгъа къаршы котериль! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Чобанны ур да, къойлар тараф-тараф къачсын. Мен кичик къозуларгъа къаршы чыкъаджагъым.
Алла къадимий дюньяны да аджымады, лякин имансызларнынъ дюньясы устюне сув ташкъыныны кетиргенде, тек Нухнынъ секиз адамлы къорантасыны къуртарды. Оларнынъ секизинджиси – Нух, инсафлыкъ ёлунынъ бильдириджиси эди.