5 РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Беля! Беля артындан беля келе!
Яманлыкъ гунакярнынъ пешинден кетеята, инсафлы адамны исе яхшылыкъ къалдырмаз.
Инсафлы адам еди кере йыкъылса, эписи бир аякъкъа турар, яман адам исе бир сюрюнгенде турамаз.
Мен къаравуллыкъ этип: – Саба якъын, амма гедже даа битмеди. Даа сорайджакъ олсанъыз, келип соранъыз, – деп джевап бердим.
«Ехуда падишалары ве Ерусалимде яшагъанлар! РАББИнинъ хаберини динъленъиз! Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз, бу ерге бир беля тюшюреджегим. Онынъ акъкъында эр эшиткеннинъ къулакълары къоркъудан чынълайджакъ.
Сизинъ пис ишлеринъиз ичюн, эвель япмагъан ве келеджекте япмайджакъ шейлерни сизге япаджагъым.
Вакъыт кельди, кунь якъынлашты! Сатын алгъан къуванмасын, саткъан агъламасын. Оларнынъ бутюн сюрюсине гъазап тюшеджек.
– Инсан огълу! РАББИ-ТААЛЯ Исраиль топрагъына бойле дей: «Олюм! Мемлекетнинъ дёрт кошесине олюм келе!
Башымызгъа буюктен-буюк беля тюшюрип, Сен бизге ве башлыкъ эткен къадыларымызгъа айткъан сёзлеринъни беджердинъ. Ерусалимге кельген беля кок тюбюнде ич бир вакъыт корюльмеген эди.
Ах, насыл кунь! РАББИнинъ куню якъындыр. О куню Къудретли Алла эр бир шейни ёкъ этеджек.
– Ер юзюндеки эписи халкълардан Мен тек сизни сайладым. Шунынъ ичюн къабаатларынъыз ичюн сизни джезалайджагъым.
Сизлер РАББИге къаршы нелер тюшюнесинъиз? О, эпинъизни бутюнлей ёкъ этеджек, ве беля бир даа текрарланмаз.
РАББИнинъ гъазабы кунюнде оларны не кумюшлери, не алтынлары къуртараджакъ. РАББИнинъ ачув атеши бутюн ерни ютаджакъ. РАББИ ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини ёкъ этеджек, оларнынъ сонъу апансыздан келеджек.
О вакъытта, дюньянынъ биринджи куньлерден башлап бу куньлерге къадар олмагъан ве даа бир кере олмайджакъ буюк белялар оладжакъ.
Аякълары тайгъанда, Мен акътыман ве интикъам алырым. Беля-къаза куню якъындыр, азырландырылгъан шейлер оларгъа ашыкъып келелер».