1 РАББИ манъа шойле деди:
Давутнынъ тахтында отургъан падиша акъкъында, бу шеэрде яшагъан бутюн халкъ, сизнен берабер сюргюн этильмеген агъа-къардашларынъыз акъкъында РАББИ айтып,
Санъа ачлыкъ ве йыртыджы айванларны ёллайджагъым, олар сени эвлятсыз къалдырыр. Ольдюриджи хасталыкълар ве олюм башларынъызгъа тюшеджек. Сизлерни къылычнен ольдюреджеклер. Мен, РАББИ, буны айттым.
– Инсан огълу! Юзюнъни Исраиль дагъларына чевир де, оларгъа къаршы пейгъамберлик эт
