5 Лафы анълашылмаз адамларгъа, тили къыйын олгъан халкъкъа Мен сени йибермейим. Мен сени Исраиль халкъына йиберем.
Олар бильмейип ве анъламайып къаранлыкъта юрелер; атта ер юзюнинъ темеллери сарсыла.
Рабби бу халкъкъа ябанджы тильде, анълашылмагъан сёзлернен айтаджакъ.
Къопай халкъны бир даа корьмейджексинъиз, анълашылмагъан, богъукъ тильде лаф эткен, абдал лакъырдысы олгъан халкъкъа энди бакъмайджакъсынъыз.
Сонъра О, манъа бойле деди: – Инсан огълу! Исраиль халкъына кет ве Меним сёзлеримни оларгъа айтып бер.
Лафлары анълашылмаз, тиллери къыйын, сёзлери эшитильмеген чокъ халкъларгъа сени йибермейим. Сени бойле халкъларгъа йиберген олсам да, олар сени динълер эди.
Рух мени котерип, ички азбаргъа алып кельди. Мына, РАББИнинъ Шурети Сарайны толдурды.
– Тез буюк Ниневе шеэрине кет ве оны къабаатла. Манъа бу шеэрнинъ ярамай ишлери акъкъында хабер келип етти.
Халкъ Павел япкъан ишни корьди ве Ликаония тилинде къычырып: – Адам къыяфетини алып, алдымызгъа аллалар тюштилер! – дедилер.