2 – Инсан огълу! Тир акъкъында агълав тюркюси йырла,
Онынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ дей ки: – Бакъынъыз, бу ернинъ устюне, адамларнынъ, айванларнынъ, тарладаки тереклернинъ, топракънынъ берекетине ачувымны ве гъазабымны тёкеджегим. Атеш киби, янып башлайджакъ ве сёнмейджек.
Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.
Не озьлерине, не деделерине белли олмагъан халкълар арасында оларны дагъытаджагъым, артларындан къылыч ёллайджагъым ве оларны бутюнлей ёкъ этеджегим.
– Сен исе Исраиль башлыкълары акъкъында агъла
Олар сенинъ акъкъынъда агълайджакъ ве шойле айтаджакълар: «Эй, денъизджилернинъ шеэри, намлы шеэр! Насыл олды да, гъайып олдынъ! Сен ве шеэрлилеринъ денъизде кучьлю эдинъиз, бутюн ялы боюны къоркъуза эдинъиз.
РАББИ манъа шойле деди:
Къаарь-къасевет ичинде, агълав йырыны сёйлейджеклер ве: «Ким, Тир киби, денъиз арасында гъайып олды? – деп, сенинъ акъкъынъда агълайджакълар.
– Инсан огълу! Тир падишасы акъкъында агъла да, онъа шойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Сен – къусурсызлыкънынъ мисали, акъылгъа толу, гузелликте энъ яхшы эдинъ.
– Инсан огълу! Мысыр падишасы фыравун акъкъында агъла ве онъа бойле айт: – Сен халкъларнынъ арасында озюнъни арслан деп сайдынъ. Озюнъ исе денъиз джанаварына ошайсынъ. Сен озенлеринъде бир тарафтан экинджи тарафкъа атыласынъ, аякъларынънен сувларны булатасынъ, озенлерини буландырып таптайсынъ.
Эй, Исраиль эви, Меним сизлер ичюн агълав йырымны динъленъиз:
Шунынъ ичюн РАББИ-Тааля, Ордуларнынъ Алласы, бойле дей: – Бутюн мейданларда къычырып агълайджакълар, эписи сокъакъларда: «Ах, вай-вай-вай!» – дейджеклер, койлюлерни матем тутмагъа, такъмакъчыларны такъмакъламагъа чагъыраджакълар.