8 Инсан огълу, Мен санъа айтаджакъларымны динъле! Шу инат халкъ киби, инат олма. Агъзынъны ач да, Мен санъа береджек шейни аша.
Олар Баал-Пеор адлы путкъа япыштылар, олюлер ичюн берильген къурбанларны ашадылар.
РАББИ-ТААЛЯ къулагъымны ачты, мен бунъа къаршы чыкъмадым, арткъа чекильмедим.
РАББИ кучьлю къолунен мени тутып, бу халкънынъ ёлундан кетмемеге насиат берип, бойле деди:
РАББИ буюргъаны дайын, бир къушакъ сатын алып, белиме сардым.
Сёзлеринъ огюме келип-кечмез, мен оларны юттым; олар манъа къуванч, юрегиме шенълик олды. РАББИ, Ордуларнынъ Алласы! Адынънен адлангъаным.
– Инсан огълу! Сен исьянджылар арасында яшайсынъ. Оларнынъ корьмек ичюн козьлери бар, амма олар корьмейлер. Оларнынъ эшитмек ичюн къулакълары бар, амма эшитмейлер. Бу инат халкътыр.
Мен берильген эмирге коре яптым. Куньдюз шейлеримни, санки сюргюнликке кетеджек киби, чыкъардым. Акъшам къолумнен диварны парлап, къаранлыкъта тешиктен шейлеримни чыкъардым ве оларнынъ козю огюнде омузыма юкледим.
Сонъра О, манъа деди: – Инсан огълу! Санъа айтаджакъларыма къулакъ ас ве юрегинъе къой!
Инсан огълу! Мен сени Исраиль халкъына къаравул деп къойдым. Меним сёзюмни динълейджексинъ де, халкъкъа Меним сёзлеримни анълатаджакъсынъ.
Адам манъа: – Инсан огълу! Козьлеринънен бакъ ве къулакъларынънен динъле, – деди. – Санъа косьтереджек шейлерге дикъкъат эт, сени мында, мен санъа эр шейни косьтерейим деп, кетирдилер. Бутюн корьгенлеринъни Исраиль халкъына айтып береджексинъ.
Муса Харунгъа бойле деди: – РАББИ: «Манъа якъынлашкъан адамларда азизлигимни косьтеририм, бутюн халкънынъ огюнде шуретли олурым», – дегенде, буны козьде тута эди. Харун индемеди.
Юнус исе РАББИден Таршишке къачмагъа истеди. Яфагъа келип, Таршишке кетеджек бир гемини тапты. Ёл парасыны берди, РАББИден къачайым деп, денъизджилернен берабер Таршишке бармакъ ичюн, гемиге минди.
– Харун олип, озь баба-деделерине къошуладжакъ. Исраиль огъулларына берген топракъкъа кирмейджек, чюнки сиз Мерива сувларында буюргъаныма бойсунмадынъыз.
Сизге ишанып берильген сюрюни хорламанъыз, лякин оларгъа яхшы орьнек косьтеринъиз.
Мен мелекнинъ янына барып: – Китапчыкъны манъа берсе, – дедим. Мелек манъа: – Китапчыкъны алып, оны аша! Къурсагъынъда аджджы олур, амма агъзынъда бал киби татлы олур, – деди.