5 Керувларнынъ къанат шувултысы тышкъы азбарда биле эшитиле эди. О, Къудретли Алланынъ кучьлю сесине ошай эди.
Бу биналарнынъ эписи, тышындан башлап буюк азбаргъа баргъандже, темелинден таванына къадар паалы ташлардан япылгъан эди. Ташлар бир ольчюде кесильген, эки тарафындан пычкъыларнен тегизленген эди.
Сонъра руханийлер ичюн азбар, балабан азбар, ве бу азбаргъа къапу япты ве къапуны бакъырнен къаплады.
О заман Мен къабул этерим ки, сен озь къолунънен озюнъни къуртарып оласынъ.
Тынч адамлар буны корип къуванаджакълар. Эй, Алланы къыдыргъанлар, сизинъ юреклеринъизге кене джан кирсин!
Амма олар Онъа къаршы гуна япмакъны девам этти, къуру чёльде Юдже Алланы гъазапландырды.
Учюнджи куню танъ аткъанда, кок гурюльдеди, яшын яшынлады, дагъ тёпесинде къою булут пейда олды, пек кучьлю бору сеси эшитильди. Ордуда олгъан бутюн халкъ титреди.
Бору сеси эп къуветлеше эди. Муса айта эди, ве Алла онъа давушнен джевап бере эди.
Сонъ Раббининъ сесини эшиттим. О, манъа: – Мен кимни ёллайым? Биз ичюн ким кетеджек? – деди. – Мына меним, – дедим мен, – мени ёлла.
Айванлар кеткенде, мен къанатларынынъ шувултысыны эшите эдим. Бу шувулты буюк акъкъан сувларнынъ гурюльтиси киби, Къудретли Алланынъ сеси киби, ордунынъ гурюльтиси киби, кучьлю шувулты эди. Айванлар токътагъанда, къанатларыны тюшюре эдилер.
РАББИ кетен урба кийген кишиге: «Керувларнынъ тюбюндеки копчеклернинъ арасындан атеш ал», – деп буюргъан сонъ, о киши кирип, копчекнинъ янында турды.
Адам мени тышкъы азбаргъа алып кирди. Анда одалар бар эди. Ерден юкъары япылгъан таш темелинде азбарнынъ этрафында 30 ода ерлеше эди.
Сонъра мени тышкъы азбаргъа алып чыкъты ве азбарнынъ дёрт кошесинден кечирди. Азбарнынъ эр бир кошесинде даа бирер азбарчыкъ корьдим.