14 Шунынъ ичюн, белинъизни акъикъатнен багъланъыз, кокрегинъизге догърулыкъ зырхыны такъынъыз,
Моавлылар, падишаларнынъ оларгъа къаршы дженкке чыкъкъанларыны эшитип, яш огълан балалардан башлап акъайларнынъ эписи топландылар ве сынъырлары бою ерлештилер.
Акъикъатны урба киби кие эдим, адалетлик манъа чалма киби эди.
Инсафлыгъы – белине багълагъан къушакъ киби, ишанчлылыгъы – янбашына багълагъан къушакъ киби оладжакъ!
Устюне бир зырх киби, догърулыкъны кийди, Озь башына башлыкъ киби, къуртарувны къойды. Акътыман урбасыны кийди, гъазапнен, япынджанен киби, устюни къаплады.
Эр вакъыт бутюнлей азыр олунъыз: урбаларынъыз къушакънен багълы ве чыракъларынъыз янып турсун.
Гедже кечеята, куньдюз якъынлашты. Шунынъ ичюн къаранлыкъ ишлеринден вазгечип, ярыкъ силяларыны алайыкъ.
догърусыны айтамыз, Алланынъ къудретине таянамыз, къолларымыздаки силя – бизим догърулыгъымыз.
Ярыкънынъ мейвасы – эр бир яхшылыкъ, догърулыкъ ве акъикъаттыр.
Шу себептен, Алланынъ бутюн силяларыны алынъыз. О вакъыт сиз яман куньде къаршылыкъ косьтерип оладжакъсынъыз ве къолунъыздан кельгенини япып, къатты тураджакъсынъыз.
Лякин биз, куньдюзнинъкилер олып, айыныкъ олайыкъ, иман ве севгини, кокрек къорчаламасы киби, ве къуртулыш умютини, башлыкъ киби, кийип отурайыкъ.
Шунынъ ичюн акъылларынъызны арекетке азырланъыз ве айыныкъ олунъыз. Иса Месих кельген вакътында сизлерге бериледжек эйиликке бутюнлей умют багъланъыз.
Мен руяда атларны ве атлыларны корьдим: атлыларнынъ атешли къырмызы, мавы ве сары, кукюрт тюсте зырхлары бар эди. Атларнынъ башы арслан башына ошай, агъызларындан атеш, тютюн ве кукюрт чыкъып тура эди.
Кокреклери демир зырх киби, къанатларнынъ давушы урушкъа чапкъан атлы дженк арабаларынынъ давушыны хатырлата эдилер.