15 Шунынъ ичюн, насыл яшагъанынъызгъа дикъкъат этип бакъынъыз; акъылсызлар киби дегиль, акъыллы адамлар киби арекет этинъиз,
Давут халкъны сайгъанындан сонъ, юреги чапаланды, ве о, РАББИге: – Буны япып, пек буюк гуна къазандым. Амма шимди, РАББИ, къулунънынъ гунасыны багъышла, пек балабан акъылсызлыкъ яптым, – деди.
Лякин о, апайына бойле джевап берди: – Къабакъбаш къадын дайын лаф этесинъ. Алладан яхшылыкъны къабул этип, аджеба яманлыкъны къабул этмейджекмизми? Башына тюшкенлерине бакъмадан, Эюп озь айткъанында гуна ишлемеди.
Тур, эй, Алла, Озь давалы ишинъни къорчала! Кунь бою акъылсызлар Сени яманлагъаныны хатырла!
Мен сизге бутюн айткъан шейлеримни тутунъыз. Башкъа аллаларнынъ адларыны анъманъыз, олар агъызларынъыздан чыкъмасын.
Зекялы адамнынъ икмети – ёлуны анъламакътыр, акъылсызларнынъ ахмакълыгъы исе – алданмакътыр.
Акъылдан эксик адам ахмакълыгъына къуваныр, анълагъан адам исе догъру ёлдан кетер.
Мына, Мен сизлерни къашкъыр сюрюсине къойлар киби ёллайым. Сиз йыланлар киби акъыллы ве гогерджинлер киби саде олунъ.
Олардан беши акъылсыз, беши исе акъыллы экен.
Пилат ич бир шей ярдым этмегенини, аксине исьян котериледжегини корип: – Мен бу адамнынъ къаны тёкюледжегинде къабаатлы дегилим. Бу ишни озьлеринъиз бакъынъыз! – деди де, халкънынъ козю огюнде сув кетиртип, эллерини ювды.
– Мен гуна яптым, къабаатсыз адамны саттым, – деди. Олар исе: – Бундан бизлерге не? О сенинъ ишинъ! – дедилер.
Иса онъа: – Сакъын, буны кимсеге айтма! Лякин барып, озюнъни руханийге косьтер ве Муса буюргъан бахшышны кетирип бер; о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Иса оларгъа: – Эй, акъылсызлар! Пейгъамберлернинъ айткъанларына иманы агъыр адамлар!
Дин къардашлар, балалар киби тюшюнменъиз. Яманлыкъкъа коре, бала киби къабаатсыз олунъыз, акъылгъа коре исе буюк адамлар киби олунъыз.
Эй, акъылсыз галатиядакилер! Акъикъаткъа бойсунмамакъ ичюн, сизлерни ким назарлады? Сизге Иса Месихнинъ хачкъа мыхланылувы, козюнъиз огюндеки ресим киби, ачыкъ анълатылгъандыр!
Сизлер о къадар акъылсызларсызмы? Рухнен башлап, озь кучюнъизнен битиресинъизми?
ве, Месих бизлерни севгени киби, сизлер де бойле севгинен яшанъыз. О бизлер ичюн Озюни бахшыш ве къурбан оларакъ, гузель къокъулы шей киби, Аллагъа берди.
Бойлеликнен, эр биринъиз озь апайларынъызны, озюнъизни киби, севинъиз. Апай исе озь акъайыны урьмет этсин.
Тек Месихнинъ Къуванчлы Хаберине ляйыкъ олып яшанъыз. Я мен келип корьсем я да кельмесем де, бир рухта олгъанынъызны, бир джанда Къуванчлы Хабернинъ иманы ичюн бирликте курешкенинъизни эшитейим.
Шунынъ ичюн биз буны эшиткен кунюмизден берли сизлер ичюн токътамайып дува окъуймыз ве, сиз эр бир икметке ве рухий анълавгъа толып, Алланынъ истегини бутюнлей анълагъанынъыз ичюн, ялварамыз.
Фырсаттан файдаланынъыз, инанмагъанларнен акъылнен арекет этинъиз.
Сакъынынъыз, ич кимсе яманлыкъкъа яманлыкънен къайтармасын. Аксине, эр вакъыт бири-биринъизге ве бутюн адамларгъа яхшылыкъ къыдырынъыз.
Зенгин олмагъа истегенлер сынавларгъа ве къапкъангъа тюшелер, чокъ бош ве зарарлы истеклерге бойсуналар, ве бу истеклер адамларны олюмге ве эляк чукъурына ёллай.
Бакъынъыз, лаф эткен Биревден башынъызны чевирменъиз. Ер юзюнде айткъандан башыны чевиргенлер джезадан къачмадылар. Эгер биз коктен лаф эткен Биревден башымызны чевирсек, даа агъыр джезагъа огърайджакъмыз.
Аранъызда акъыллы ве анълагъан адамлар бармы? Олар, алчакъгонъюлликнен ве анълавнен япылгъан яхшы арекетлерини ве ишлерини косьтерсинлер.
Акъикъаткъа бойсунып, сиз джанларынъызны элялладынъыз ве экиюзьлю олмагъан агъа-къардашлыкъ севгисинен севмеге башладынъыз. Шунынъ ичюн бир-биринъизни гъайретнен темиз юректен севинъиз.
Мен, онъа ибадет этмек ичюн, аякъларына йыкъылдым. Лякин о манъа шойле деди: – Ёкъ, буны япма! Мен, сен киби, Алланынъ бир къулум. Иса акъкъында хаберге ишангъан дин къардашларынъ киби, мен де Аллагъа хызмет этем. Аллагъа ибадет эт. Иса акъкъында хабер – пейгъамберликлернинъ рухудыр.