3 Олар халкъымны джереп чекип болюштилер, яш огъланларны ороспуларгъа денъиштирдилер, яш къызларны шарапкъа саттылар ве сархошлангъандже ичтилер.
Джереп атып, етим кимге тюшеджегине къарар чыкъарасыз, базар этип, достунъызны сатасынъыз.
Яван, Тувал ве Мешек сеннен тиджарет япа эди. Олар сенинъ малларынъ ичюн санъа адамларнынъ джанларыны ве тунч шейлерини бере эдилер.
Эй, сархошлар, уянынъыз! Эй, шарап ичкенлер, агъланъыз ве сызланъыз, – агъызларынъыздан юзюм шырасыны тартып алдылар!
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, исраиллилерни мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар инсафлы адамны кумюшке сата, фукъарени бир чифт сандалетке бере.
О куню ябанджылар Якъупнынъ ордусыны эсирликке алып кетти, кельмешеклер шеэр къапуларындан ичери кирди ве Ерусалим акъкъында джереп чекти. Сен исе о куню якъын турып, ярдым этмединъ, оларнынъ бири киби олдынъ.
Амма оны да сюргюн эттилер, эсир алдылар. Сабийлери биле эр бир сокъакъларнынъ кошелеринде ольдюрильди, мырзалары ичюн джереп чекильди, онынъ буюк акъайлары зынджырнен багъланды.
тарчын, къокъулы отлар ве паалы ягълар, либан ве мюр ягълары, шарап, зейтюн ягъы, энъ яхшы ун ве богъдай, туварлар ве къойлар, атларнен арабаларны ве шунынънен, адамларнынъ беденини ве джаныны сатын алгъан башкъа ич кимсе олмайджакъ.