РАББИ кучьлю сесинен Озь ордусына буюра. Онынъ аскерлери пек чокъ сайылыдыр, Онынъ буюргъанларыны беджергенлер къудретлидир. Не де къоркъунчлыдыр РАББИнинъ буюк куню! Онъа ким даянып олур?
Бирден шу куньлернинъ буюк мусибетинден сонъ «Кунеш къара оладжакъ, ай да ярыкъ бермейджек. Йылдызлар коктен тюшеджеклер ве коклердеки кучьлер сарсыладжакълар».
Дёртюнджи мелек боразан чалды. Кунешнинъ учьте бири, айнынъ учьте бири ве йылдызларнынъ учьте бири зарарланды. Оларнынъ учьте бири къарарды. Шунынъ ичюн куньдюзнинъ де, гедженинъ де учьте бири ярыкъсыз къалды.