23 Эй, Сион халкъы, Алланъыз РАББИде къуван ве шенъленинъиз! О, ягъмурны сизге тамам кереги къадар береджек, ве, эвельки киби, кузьде ве баарьде ягъмурны ягъдыраджакъ.
о вакъыт оларны коклерден эшит, къулларынъ олгъан Исраиль халкъынынъ гуналарыны багъышла. Оларгъа догъру ёлны косьтер ве халкъынъа мирас оларакъ берген топрагъынъа ягъмур ягъдыр!
Лякин бинъ мелектен онынъ тарафыны туткъан бир мелек олса, ве о, адамгъа догъру ёлны косьтерсе,
Я инсанларны джезаламакъ, я топракъны сувармакъ, я мерамет косьтермек ичюн ягъмурны ягъдырыр.
Онынъ эмирине коре сарынчкъалар пейда олды, сайысы олмагъан чегерткилер чыкъты.
О, Озь Сёзюни Якъупкъа бильдирди, Озь низамнаме ве къарарларыны Исраильге берди.
Исраиль озюнинъ Яратыджысындан севинсин, Сион огъуллары озь Падишасындан къувансын!
РАББИнинъ сеси янгъан атеш чыкъара.
РАББИнинъ ниети исе эбедий тура, Онынъ юрегининъ мурады несильден несильге кече.
Бизге эбедиен гъазапланаджакъсынъмы? Несильден несильге гъазабынъны сачаджакъсынъмы?
Падишанынъ ачыкъ бакъышында – омюр, онынъ разылыгъы – ягъмур кетирген булут кибидир.
О заман сизлер онъгъа я да солгъа урулгъанынъызда, артынъыздан, къулакъларынъызгъа: «Мына ёлдыр, бу ёлдан кетинъиз», – дегенлерини эшитеджексинъиз.
Тарланъызда сачкъан урлукъларгъа Рабби ягъмур ягъдыраджакъ; топракъ береджек махсуллар бол ве берекетли оладжакъ. О куню айванларынъ кениш отлакъларда отлап юреджеклер.
Оларны савураджакъсынъ, оларны ель алып дагъытаджакъ, боран алып кетеджек. Сен исе РАББИде къуванаджакъсынъ, Исраильнинъ Азизинен макътанаджакъсынъ.
РАББИде буюк къуванч тападжагъым, Аллам ичюн джаным шенъленеджек. О манъа къуртулыш урбаларыны, инсафлыкъ урбасыны кийдирди. Киевге, руханийге киби, башыма сарыкъ къойды, бир келинни киби, ильванларнен безетти.
Онынъ ичюн ягъмурлар кесильди, баарь ягъмуры да ягъмады. Сенинъ бетинъ – ороспунынъ бетидир, ич де утанмадынъ-арланмадынъ.
«РАББИ, бизим Алламыз озь вакътында, эм баарьде, эм кузьде бизге ягъмурларны бере, оракъ вакъты ичюн афталарны сайлай. Айдынъыз, Ондан къоркъайыкъ!» – деп тюшюнмедилер.
Сион огъуллары энъ яхшы темиз алтын киби къыйметли эди; насыл этип, оларнынъ къыймети балчыкъ бардакъкъа, чёльмекчининъ япкъанына тенъ олды?
Оларны да, Меним дагъымнынъ чевресини де берекетли япаджагъым ве вакътында ягъмурларны ягъдыраджагъым. Ягъмурлар берекет кетиреджеклер.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Мен сизге ягъмурны вакътына берерим, топракъ берекет кетирир, тарла тереклери де мейва берерлер.
– Мен оракъ вакътындан учь ай эвель ягъмур ягъдырмадым. Бир шеэрге Мен ягъмур ягъдырдым, башкъа шеэрге исе ягъдырмадым. Бир топракъ пайы ягъмургъа тойды, башкъа пай исе ягъмурны корьмейип къуруды.
РАББИден баарьки ягъмурны соранъыз. РАББИ кучьлю ельни ве сагъанакъны ёллайджакъ ве эр кеске тарласына осюмликлерни береджек.
Эфраим къараман киби оладжакъ. Шарап ичкен киби, юреклери шенъленеджек. Огъуллары буны корип, къуванаджакъ, юреклери РАББИде севинеджек.
Ехуданы, яй киби, кереджегим, ве Эфраимни, окъ киби, къулланаджагъым. Эй, Сион! Мен сенинъ огъулларынъны юнанларнынъ огъулларына къаршы къояджагъым, сени дженкчининъ къылычы киби япаджагъым.
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
Озюни эр вакъыт акъылларына кетире эди. Коктен ягъмур ягъдырып, берекетли заманлар бере, тенинъизни аш-сувнен, юреклеринъизни къуванчнен толдурып, сизлерге эйилик япа эди, – деп къычырдылар.
о вакъыт О, дегенини: «Мен топрагъынъызгъа вакъты-вакътына кузь ве баарь ягъмурларыны ёлларым ве сиз ашлыкъны джыярсынъыз, яш шарапны ве зейтюн ягъыны япарсынъыз.
РАББИ санъа Озь зенгин хазинесини, кок къапуларыны ачаджакъ, топрагъынъа вакъты-вакътына ягъмур ягъаджакъ ве къолунъ эр бир япкъан ишини берекетли япаджакъ. Сен чокъ миллетлерге борджкъа береджексинъ, озюнъ исе борджкъа алмайджакъсынъ.
Сагъанакъ киби огреткеним ягъар, чыкъ киби лафым тюшер, ягъмур киби янъы откъа ислер, ягъмурчыкъ киби ешилликке олур.
Бойлеликнен, агъа-къардашларым, Раббиде къуванынъыз! Айны бу шейлер акъкъында язмагъа мен эринмейим, олар сизни белядан къорчалайджакъ.
Биз – акъикъий сюннетмиз: Рухнынъ вастасынен Аллагъа ибадет этемиз, Иса Месихнен макътанамыз ве беден бельгилерине ишанмаймыз.
Раббиде олып, эр вакъыт къуванынъыз! Даа айтам: къуванынъыз!