19 Санъа, я РАББИм, ялварам, чюнки атеш чёль отлакъларыны якъып ташлады, алев тарладаки бутюн тереклерни кульге чевирди.
Къанун бозгъанларгъа Сенинъ ёлларынъны огретеджегим, ве гунакярлар Санъа къайтып келеджеклер.
Олар къартайгъанда да, чокъ мейва берерлер, тазе ве ешиль олурлар,
Ягъмур олмагъаны ичюн, мемлекетте ер чатлады, топракъны ишлегенлер де утанып, башларыны орьтелер.
Ачыкъ-айдын ороспулыгъындан мемлекет харап олды; эм ташларгъа, эм тереклерге ибадет этип, о, ороспулана эди.
Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.
Оларны бунынъ ичюн джезаламаммы, аджеба? – дей РАББИ. – Бойле халкъкъа акъларыны бермемми?
Оларнынъ огюнде атеш якъа, артында алев яндыра. Огдеки топракълар – Эдем багъчасы кибидир, артларындан исе бош чёллерге чевирилир. Ич бир шей олардан къуртулып оламаз.
Амос бойле деди: – РАББИ Сиондан гудюрдей, Ерусалимден сес бере. Чобанларнынъ отлакълары къуруп къала, Къармел дагъынынъ устюнде олгъан бутюн ешиллик къаврап къала.
РАББИ-ТААЛЯ манъа шуны косьтерди: Мына, РАББИ-ТААЛЯ адамларны джезаламагъа атешни ёллады. Атеш терен денъизни ве топракънынъ бир къысмыны якъып битирди.
Мен исе РАББИден ярдым беклейджегим, Къуртарыджым Аллама умют этеджегим, Аллам да мени эшитеджек.
Бир кунь Иса шегиртлерине, эр вакъыт дува окъуп умют джоймамакъ кереклиги акъкъында бойле кинаели икяени айтып берди:
– Аджеба Алла да Озю сайлагъан ве Онъа гедже-куньдюз ялварып отургъанларны къорчаламазмы? Оларны чокъ беклеттиреджекми?