16 Козюмиз огюнде ашымыз алынды, Алламызнынъ Эвинден шенълик ве къуванч айырылды.
Не де бахтлыдыр адалетли укюм эткенлер, эр вакъыт догъру япкъан адамлар!
Бабаларымыз бу ерни озь къылычынен алмадылар, къолларынынъ кучьлери оларны къуртармады, тек Сенинъ онъ къолунъ, Сенинъ кучюнъ, юзюнънинъ ярыгъы оларны къуртарды, чюнки Сен олардан разы эдинъ.
Инсафлылар буны корип, къоркъаджакълар, онынъ устюнден кулип, дейджеклер:
О адам исе бойле дейджек: «Бир шей япмагъа мумкюн дегилим! Эвимде не отьмек, не урба бар! Мени ёлбашчы этменъиз!»
Эй, руханийлер, чувал безинен къушанып, агъланъыз! Къурбан ерининъ янында хызмет эткенлер, зар чекинъиз! Эй, Алламнынъ хызметчилери, Алланынъ Эвине киринъиз, чувал безинде геджеленъиз. Алланъызнынъ Эвинде ашлыкъ ве ичерлик бахшышы къалмады.