4 Сонъ мен корьдим ки, эр бир замет ве эр бир уста ишнинъ янында пахыллыкъ пейда ола. Бу да бошуна ве ель къувалавдыр.
Исхакънынъ сюрюнен къой-эчкилери, туварлары, эм къуллары чокъ олдылар. Фелестинлилер оны пахыллап башладылар.
Якъуп Лаваннынъ огъуллары бойле деп айткъанларыны эшитти: – Якъуп бабамызнынъ бутюн барлыгъыны алды, бабамызнынъ байлыгъынен бай олды.
Гъазап мераметсиз, афакъанны баш эталмазсынъ, лякин куньджюликке ким даянып олур?
Ер юзюнде олгъан эписи ишлерни мен тюшюнип корьдим, эписи бошуна ве ель къувалавдыр!
Икметни ве акъылсызлыкънен ахмакълыкъны анъламакъ ичюн, бутюн юрегимнен ынтылдым – бу да ель къувалав олгъаныны анъладым.
Бир адам икмет иле, бильги ве мувафакъиетнен замет этип, озь къазангъанларыны асыл замет этмеген адамгъа бермеге борджлу. Бу да бош шей ве буюк адалетсизликтир.
Алла, Онынъ козюнде яхшы олгъан адамгъа икмет, бильги ве къуванч бере. Гунакяргъа исе, сонъундан Алланынъ огюнде яхшы олгъан адамгъа къалдырсын деп, топлап-джыймакъ къасеветини бере. Бу да бошуна ве ель къувалавдыр!
Халкъны ве эвель яшагъанларны саймагъа чаре ёкъ эди, амма артындан кельген несиллер оларнен разы олмаз. Бу да – бошуна ве ель къувалавдыр.
Чокъ сёз буюк бошлукъ догъура. Адам ичюн бундан не файда?
Козь корьгени джан истегенинден яхшыдыр. Бу да бошуна ве ель къувалавдыр.
О, олар Исаны пахыллап теслим эткенлерини анълай эди.
Бабаларымыз Юсуфны пахыллап, оны Мысыргъа саттылар. Лякин онен Алла эди.
Фикирлеринъизге коре, Языда язылгъан сёзлер: «Алла ичимизге къойгъан рух бизни тек озю ичюн истей», – деп бошуна язылгъанмы?
Хаинге ошамайыкъ. О, ямандан эди ве озь къардашыны ольдюрди. Къардашыны не ичюн ольдюрди? Чюнки онынъ ишлери яман, къардашынынъ ишлери исе догъру эди.