Сылавнен сылангъан диварынъызны Мен бозаджагъым, оны ерге йыкътыраджагъым, темелине къадар ёкъ этеджегим. Дивар йыкъыладжакъ, сизлер де онен берабер ёкъ оладжакъсыз. О заман Мен – РАББИ олгъанымны анъларсынъыз.
Энди корюнъиз: Керчектен де, Мен – Одыр! Менден гъайры алла ёкъ! Мен ольдюрем, Мен де яшайыш берем, Мен урам, Мен де тедавийлейим. Меним къолумдан кимсе къуртарып оламаз.
Бир адам башкъа адамгъа къаршы гуна ишлесе, онынъ ичюн Аллагъа дува этелер. Эгер де адам РАББИге къаршы гуна ишлесе, онынъ ичюн ким дува окъуйджакъ? Лякин олар бабасыны динълемедилер. РАББИ энди оларгъа олюм къарары чыкъаргъан эди.