Арамнынъ падишасы Наамангъа: – Бар, мен Исраиль падишасына мектюп ёлларым, – деди. Нааман озюнен он чувал кумюш, эки чувал алтын ве он тюрлю урба алып, барды.
Козьлерим не истесе, оны ала эдим, юрегиме де ич бир шенъликте ред этмей эдим, юрегим эписи япкъан ишлериме къувана эди, бу, эписи ишлеримден олгъан къысметим эди.
«Ахмакънынъ башына кельгени, меним де башыма келеджек, – дедим озь-озюме. – Ойле олса, о къадар икметли олгъанымдан не файда?» «Бу да бошуна», – деп тюшюндим.
Сонъ мен шенъликни макътадым, чюнки ер юзюнде адамлар ичюн ашап-ичип шенъленмектен яхшы шей ёкъ. Бу – Алла онъа ер юзюнде берген омрю девамында эткен заметлерининъ махсулыдыр.