Падиша олардан акъыл ве бильги керек олгъан эр бир иш акъкъында сорай эди, ве бутюн падишалыгъындаки эписи тылсымджылардан ве фалджылардан оларнынъ он къат акъыллы олгъанларыны коре эди.
Оларда ич бир тюрлю вуджут къусурлыгъы олмасын. Олар дюльбер къыяфетли, эр бир бильгиге зийрек, илимлерни анълагъан, акъыл-идракълы олгъан ве падиша сарайында хызмет этмеге ляйыкъ олсунлар. Оларны къасдийлилернинъ китапларына ве тилине огрет, – деп эмир этти.
Мен Санъа, баба-деделеримнинъ Алласына, шукюрлер ве макътавлар этем. Сен манъа акъыл ве къудрет берип, шимди Сенден сорагъанымызны ачтынъ. Сен бизге падишанынъ ишини ачтынъ!
Бу сырны РАББИ манъа да ачты. Мен эписи адамлардан акъыллы дегилим. Амма сен, падиша, онынъ тарифини анъла деп ве не акъкъында тюшюнгенинъни биль деп, манъа бу сыр ачылды.