21 Халкъымны йибермесенъ, санъа, хызметчилеринъе, халкъынъа ве эвлеринъе чокътан-чокъ копек чибинлерини ёлларым, ве мысырлыларнынъ эвлеринен яшагъан ерлери чибинлерге толур.
Бу иш онъа инсафлыкъ деп сайылды, несильден несильге эбедий олды.
Сарынчкъа эвлеринъни, эписи хызметчилеринънинъ эвлерини, эписи мысырлыларнынъ эвлерининъ ичини толдурыр. Буны не бабаларынъ, не къартбабаларынъ ер юзюнде яшап башлагъан куньлеринден бу куньгедже корьмедилер». Айланып, Муса фыравундан чыкъып кетти.
РАББИ Мусагъа: – Ярын саба эрте турып, фыравун сувнынъ янына келир, – деди. – Онынъ огюне бар ве онъа айт: РАББИ бойле деп айта: «Сахрада Манъа ибадет этсин деп, халкъымны йибер.
О куню халкъым яшагъан Гошен топрагъыны айырырым, ве анда чибинлер олмаз. О заман, Мен – РАББИ, бу топракъта олгъанымны билирсинъ.
РАББИ ойле де япты: фыравуннынъ эвине, хызметчилерининъ эвлерине ве бутюн Мысыр топрагъына чокътан-чокъ чибинлер учып кельди. Ер юзю чибинлерден харап ола башлады.
О куню РАББИ сызгъырыр ве Мысыр дерьясындан чибинлерни, эм де Ашшур топрагъында яшагъан балкъуртларны чагъырыр.