1 РАББИ Мусагъа бойле деп айтты: – Фыравунгъа барып, онъа айт: РАББИ: «Манъа ибадет этмек ичюн, халкъымны йибер, – дей.
Пинехас турды да, арагъа чыкъты, ве ольдюриджи мараз кесильди.
– Мен сеннен олурым. Сени Мен ёллагъаным акъкъында олгъан алямет будыр: сен халкъны Мысырдан алып чыкъкъан сонъ, бу дагънынъ устюнде Аллагъа ибадет этерсинъиз, – деди Алла.
Олар сенинъ сёзюнъни динълерлер. Сен ве Исраиль акъсакъаллары Мысыр падишасына барып: «Бизге РАББИ, еудийлернинъ Алласы корюнди. Бизим Алламызгъа, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн, бизни учь куньлюк ёлгъа сахрагъа йиберсе», – деп айтарлар.
Бундан сонъ Муса ве Харун фыравунгъа келип: – РАББИ – Исраиль халкъынынъ Алласы – бойле деп айта: «Сахрада Манъа байрам япмакъ ичюн, Меним халкъымны йибер», – дедилер.
– Бизге еудийлернинъ Алласы кельди. Алла бизни къылыч я да фелякетнен джезаламасын деп, бизим Алламызгъа, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн бизни учь куньлюк ёлгъа сахрагъа йиберсе, – дедилер олар.
– Онъа бойле айт: «РАББИ, еудийлернинъ Алласы мени санъа буны айтмакъ ичюн ёллады: “Манъа сахрада ибадет этсинлер деп, Меним халкъымны йибер”. Лякин сен аля даа динълемединъ.
РАББИ дерьяны харап эткенине еди кунь толды.
– Оларны йибермеге разы олмасанъ, Мен бутюн сенинъ топрагъынъны бакъаларгъа толдурырым.
РАББИ Мусагъа: – Ярын саба эрте турып, фыравун сувнынъ янына келир, – деди. – Онынъ огюне бар ве онъа айт: РАББИ бойле деп айта: «Сахрада Манъа ибадет этсин деп, халкъымны йибер.
РАББИ Мусагъа бойле деди: – Фыравунгъа барып, айт: РАББИ, еудийлернинъ Алласы: «Манъа къурбан чалмакъ ичюн, халкъымны йибер», – дей.
О заман РАББИ Ехошуагъа: – Къолунъдаки мызрагъынъны Ай шеэри тарафына узат. Мен оны сенинъ къолунъа береджегим, – деди. Ехошуа къолундаки мызрагъыны шеэрге тараф узатты.