20 Муса ве Харун, РАББИ оларгъа насыл эмир эткен олса, ойле де яптылар. Харун фыравуннынъ ве къулларынынъ козьлери огюнде озь таягъыны котерип, дерья сувуна урды, ве дерьядаки бутюн сув къангъа айланды.
Алланынъ адамы Гехазийге: – Белинъни багъла, элинъе меним таягъымны ал да, бар. Ёлда бирисини расткетирсенъ – селямлашма, сеннен селямлашсалар – селямыны алма. Таягъымны баланынъ бетине къой, – деди.
Япкъан ишлеринен Алланы ачувландырдылар, сонъ ольдюриджи маразгъа огърадылар.
– Эгер бу эки аджайип шейге инанмасалар ве сени динълемеселер, о заман дерьядан сув ал да, топракъкъа тёк. Дерьядан алынгъан сув топракъ устюнде къан олур.
Муса ве Харун, фыравунгъа келип, РАББИ эмир эткени дайын яптылар. Харун таягъыны фыравун ве онынъ къуллары огюнде ташлады, ве о, йылан олды.
Дерьядаки балыкъ олип, озен сасыгъаны ичюн, мысырлылар дерьядаки сувны ичип оламай эдилер. Бутюн Мысыр топрагъында къан эди.
Муса ве Харун, РАББИ насыл айткъан олса, ойле де яптылар.
Я РАББИ, гъазабынъ озенлерге эдими? Озенлерге ачувландынъмы ёкъса? Ачувынъ денъизге къозгъадымы? Не ичюн Сен атларынъа миндинъ, душманларны енъеджек арабаларынъда бардынъ?
Экинджи мелек боразан чалды. Денъизнинъ ичине алевленип янгъан буюк дагъ киби бир шей атылды, ве денъизнинъ учьте бири къангъа айланды.