17 Амма о: – Сиз тенбельсинъиз, тенбельсинъиздир. Онынъ ичюн сизлер: «Барайыкъ, РАББИге къурбан чалайыкъ», – дейсинъиз.
– Бизге, къулларынъа, тобан бермейлер, амма «кирпичлерни исе япынъыз», деп айталар. Мына, бизни, къулларынъны, уралар. Халкъынъа бу гунадыр.
Шимди барынъыз да, чалышынъыз. Тобанны сизге бермезлер, амма кирпичлернинъ тайинленген сайысыны беринъиз, – деп айтты.
Лякин тюневин ве обирскунь не къадар кирпич япкъан олсалар, о къадар да япсынлар. Кирпичлернинъ сайысыны эксильтменъиз. Олар тенбеллер, онынъ ичюн: «Барайыкъ, Аллагъа къурбан чалайыкъ», – деп къычыралар.
Шегиртлери буны корип, ачувландылар ве: – Бу масрафларнынъ неге кереги бар?
Сиз кечип-кетеджек аш ичюн дегиль, эбедий омюрге етеджек аш ичюн чалышынъыз. Оны сизге тек Инсан Огълу берип олур. Алла Баба Озь разылыкъ муурини Онъа басты.