31 Сонъ халкъ инанды. Олар Исраиль огъулларына РАББИ келип, оларнынъ чеккен зулумларыны корьгенини эшиттилер. Ондан сонъ олар седждеге къапанып ибадет эттилер.
Ибрам седждеге къапанды. Алла девам этип:
Хызметчи седждеге къапанып, РАББИге ибадет этти
Леа юклю олып, огълан бала тапты ве: «РАББИ меним кедеримни корьди. Энди акъайым мени север», – деп, баланынъ адыны Рубен къойды.
Юсуф агъа-къардашларына: – Мен о бир дюньягъа кетем, – деди. – Лякин Алла мытлакъа сизге ярдымгъа келир ве сизни бу ерден чыкъарып, Ибраимге, Исхакъкъа ве Якъупкъа емин эткен ерге алып кетер.
Сонъ Давут бутюн топлашувгъа: – РАББИге, Алланъызгъа шукюр этинъиз, – деди. Ве бутюн джемаат бабаларынынъ Алласы олгъан РАББИге шукюр этти, РАББИнинъ ве падишанынъ огюнде эгилип, ерге къапанды.
Ехошафат бетини ерге тийгизди. Ехудалылар ве Ерусалим халкъы да РАББИнинъ огюнде ерге йыкъылдылар ве РАББИге ибадет эттилер.
Онен берабер – адамларнынъ къудрети, бизнен берабер исе – Алламыз РАББИдир. О бизге ярдым этеджек ве бизнен бирликте дженк этеджек. Халкъ Ехуданынъ падишасы Хизкиянынъ сёзлерини эшитти ве юрекленди.
Исраиль огъуллары, атеш ве РАББИнинъ Шурети Эвге энгенини корип, бетинен ерге йыкъылдылар ве РАББИни макътап: «РАББИ хайырлыдыр, Онынъ буюк севгиси эбедийдир!» – дедилер.
Узеир РАББИге, буюк Аллагъа шукюрлер этти. Бутюн халкъ да: «Амин! Амин!» – деп, къолларыны кокке котерди, эгильди, РАББИнинъ огюнде бетлеринен ерге тийдилер.
О заман Эюп турды, урбасыны йыртты, сачларыны кести де, ерге тюшип, Аллагъа ибадет этти
оларгъа: «Бу – РАББИге Песах къурбаныдыр. РАББИ Мысырда мысырлыларгъа зарар кетирди, эвлеримизни исе къуртарды, исраиллилернинъ эвлери янларындан кечип кетти», – айтынъыз. Халкъ, седждеге къапанып, ибадет этти.
Исраиллилер РАББИнинъ къудрети мысырлыларнен не япкъаныны корьдилер. Халкъ, РАББИден къоркъып, Онъа ве Онынъ къулу олгъан Мусагъа инанды. О заман Муса ве Исраиль огъуллары РАББИге бу тюркюни йырладылар:
Бутюн халкъ: – РАББИнинъ бутюн айткъанларыны япармыз, – деп бир агъыздан джевап бердилер. Муса халкънынъ сёзлерини РАББИге айтты.
РАББИ Мусагъа: – Мен сеннен лакъырды эткенимни халкъ эшитсин ве санъа эбедиен инансын деп, Мен санъа къою булутта келирим, – деди. Сонъ Муса РАББИнинъ сёзлерини халкъкъа бильдирди.
Алла Исраиль огъулларына бакъты ве оларнынъ гъам-къасеветлерини бильди.
Бар, Исраиль акъсакъалларыны джый да, оларгъа: Манъа РАББИ, бабаларынъызнынъ Алласы, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ Алласы корюнди.
Олар сенинъ сёзюнъни динълерлер. Сен ве Исраиль акъсакъаллары Мысыр падишасына барып: «Бизге РАББИ, еудийлернинъ Алласы корюнди. Бизим Алламызгъа, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн, бизни учь куньлюк ёлгъа сахрагъа йиберсе», – деп айтарлар.
РАББИ деди ки: – Мысырда Меним халкъым чеккен зулумыны корьдим. Незаретчилерининъ япкъан ишлери ичюн къопаргъан къыяметини эшиттим. Халкъымнынъ гъам-къасеветлерини билем.
Чадырнынъ къапусы огюнде тургъан булут дирегини корьген сайын, бутюн халкъ озь чадыры янында седждеге къапана эди.
Муса ашыкъып ерге тюшти ве седждеге къапанды.
– Бунынъ ичюн РАББИ, бабаларынынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы санъа корюнгенине инансынлар.
Бу виляет Ехуда халкъындан къалгъанларгъа къаладжакъ. Олар анда къойларыны отлатаджакъ, акъшамлары Ашкелон эвлеринде раатланаджакъ. РАББИ, оларнынъ Алласы оларны бакъаджакъ, сюргюн этильгенлерни арткъа алып кетиреджек.
– Исраильнинъ Алласыны, Раббимизни шуретленъиз! О, Озь халкъына ярдымгъа кельди ве оны азат этти!
Ташлар арасында олгъанлар – сёзни эшитип къуванчнен къабул эткен адамлар. Лякин олар тамыр атмагъанлары ичюн, бир вакъыткъа къадар инаналар, сынав куньлеринде исе ёлундан къайталар.
Ноомий Моав чёллеринде олгъанда, Алланынъ озь халкъына ярдымгъа кельгенини ве оларгъа аш бергенини эшитти, озь келинлеринен ёлгъа чыкъып, Моав чёллеринден эвге догърулды.