31 Лякин Муса оларны чагъырды, ве Харуннен джемаатнынъ башлыкълары онынъ янына кельдилер. Муса оларгъа мураджаат этти.
Юсуф эписи агъаларыны опе ве агълай эди. Сонъ агъа-къардашлары онен лакъырды этмеге башладылар.
Юсуф агъа-къардашларына: – Мен – Юсуфым, – деди. – Бабам даа сагъмы? Амма агъа-къардашлары шашып, джевап къайтарып оламай эдилер.
Алтынджы куню ашны эки къат чокъ, эр бир адам башына экишер чанакъ джыйдылар. Джемиетнинъ эписи башлыкълары Мусагъа келип, буны айттылар.
Алла Мусагъа даа бойле деди: – Исраиль огъулларына айт: Мени сизге РАББИ, бабаларынъызнынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы ёллады. Бу – эбедиен Меним Адым. Мени несильден несильге бойле деп акъылларында тутарлар, – айт.
Харун ве исраиллилер Мусанынъ бети парылдагъаныны корип, янына бармагъа къоркътылар.
Бундан сонъ эписи исраиллилер онынъ янына кельдилер, ве Муса оларгъа РАББИ онъа Синай дагъында бутюн айткъанларыны эмир этти.