7 РАББИ Мусагъа: – Мындан тюшмеге ашыкъ! – деди. – Мысыр топрагъындан чыкъаргъан халкъынъ ороспуланды!
Бабасы Уззия япкъаны киби, Ётам да РАББИнинъ огюнде догъру ишлер япып яшады, тек РАББИнинъ Сарайына кирмеди. Халкъ исе эп бозукъ ёлларда юре эдилер.
РАББИ онъа: – Дагъдан тюш. Сонъ къайтып, сеннен Харун да чыкъсын. Руханийлер ве халкъ исе, РАББИ оларны ёкъ этмесин деп, Онъа чыкъмагъа ынтылмасынлар, – деди.
Халкъ Мусанынъ дагъдан чокъ вакъыттан берли тюшмегенини корип, Харуннынъ янына кельдилер ве онъа: – Къана, бизге огюмизден кетеджек алланы яп. Бу адамнен, бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан Мусанен не олгъаныны биз бильмеймиз, – дедилер.
Лякин Муса РАББИге, озюнинъ Алласына ялварып башлады: – Я РАББИм, Мысыр топрагъындан улу кучюнънен ве къудретинънен Сен алып чыкъаргъан халкъынъа ачувланма!
Харун оларнынъ къолларындан кетирген алтынларыны алып иритти ве ондан бузав япты. Шу вакъыт олар: – Исраиллилер, мына бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан алламыз! – дедилер.
РАББИ Мусагъа: – Мысыр топрагъындан чыкъаргъан халкъынънен берабер мындан чыкъып кет ве «оны эвлятларынъа берерим» деп Ибраимге, Исхакъкъа ве Якъупкъа Мен емин эткен топракъкъа ёл ал, – деди.
Вай-вай-вай! Гуналы миллет, пек къабаатлы халкъ, ярамазларнынъ сою, бозукъ огъуллар РАББИден вазгечтилер, Исраильнинъ Азизини терк эттилер, Онъа аркъа чевирдилер.
Сенинъ халкъынъа ве азиз Ерусалим шеэринъе 70 кере еди йыл берильди. Бу вакъыт сонъуна акъсызлыкълар битеджек, гуналар кесиледжек, къабаатлар ичюн одеме этиледжек, эбедий акъикъат тикленеджек, руялар ве пейгъамберликлер беджериледжек ве азизлернинъ Азизи ягънен сюртюледжек.
Олар чокъ бозулды, Гивада олгъаны киби, харап олды. Оларнынъ къабаатлары Алланынъ акълына келеджек, гуналары ичюн О, джезалайджакъ.
Билем ки, мен ольгенимден сонъ, сиз бозулып, мен сизге буюргъан ёлдан уруладжакъсынъыз. Сонъунда кельген куньлерде башынъызгъа яманлыкъ олур, чюнки сиз РАББИнинъ козю огюнде яманлыкъ япып, сизинъ арекетлеринъизнен Оны ачувлатаджакъсынъыз.
Олар Онъа къаршы ахлякъсыз арекет этти; Онынъ балалары киби дегиль, олар къусур олды, бозукъ ве яланджы несильдир.
Шунынъ ичюн бозулманъыз ве озюнъизге ич бир пут япманъыз. Ич бир шекильге ошагъан путны, акъай я да апай бичимли путны япманъыз.
Сонъ РАББИ манъа: «Тур, тез-тез мындан тюш. Сен Мысырдан алып чыкъкъан халкъынъ бозулды. Мен оларгъа буюргъан ёлдан тезден четке чыкътылар, маден иритип, озьлерине путны ясадылар», – деди.
Хоревде сиз РАББИни ойле ачувландырдынъыз ки, О, сизге гъазапланып, сизни ёкъ этмеге якъын эди.
Лякин къадынынъ олюминден сонъ, олар кене бабаларындан бетер ишлер япа, башкъа аллаларгъа бойсуна, оларгъа хызмет эте ве ибадет эте эдилер. Олар озь ярамай ишлеринден вазгечмейип, яман ёллардан юре эдилер.