34 – Шимди тюшип, бу халкъны Мен санъа айткъан ерге алып кет. Сенинъ огюнъден Мелегим кетеджек. Вакъты-саати кельгенде, Мен исраиллилерни гуналары ичюн джезаларым.
РАББИ! Сенинъ мулькюнънинъ дагъына, Озюнъе отурмакъ ичюн эткен ерге, Я Рабби, Сенинъ къолларынъ яратаджакъ Азиз Ерге Озь халкъынъны алып кирсет ве ерлештир!
Оларгъа седждеге къапанып ибадет этме. Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым, куньджю Аллам. Мени кореджек козю олмагъан бабаларнынъ къабаатлары ичюн балаларыны учюнджи ве дёртюнджи несильгедже джезалайым.
Сени ёлда къорчаласын ве Мен санъа азырлагъан ерге алып барсын деп, Мен сенинъ огюнъден Мелегимни ёллайым.
О, деди ки: «Мен сизлерге бакъып, Мысырда сизлернен олгъан шейлерни корьдим. Мен дедим ки, сизни Мысыр зулумындан ханаанлыларнынъ, хитлилернинъ, аморлыларнынъ, перизлилернинъ, хивлилернинъ ве евуслыларнынъ топрагъына, сютнен бал акъкъан топракъкъа алып кетерим», – айт.
Муса РАББИге бойле деди: – Сен манъа: «Бу халкъкъа ёлбашчылыкъ эт», – деп айтасынъ, амма меннен кимни йибереджегинъни манъа ачмайсынъ. Сен манъа даа: «Сени пек яхшы билем, сенден мемнюним», – айткъан эдинъ.
– Мен сенинъ огюнъден Мелегимни ёлларым ве ханаанлыларны, аморлыларны, хитлилерни, перизлилерни, хивлилерни ве евуслыларны къуварым.
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Бу халкъ акъкъында РАББИ бойле дей: – Аякъларыны тутмайып, токътамаздан кезмеге севгенлери ичюн, РАББИ олардан разы дегиль, къабаатларыны акъылында тутар, гуналары ичюн джезалар.
Онынъ ичюн РАББИ, Исраильнинъ Алласы, халкъымны бакъкъан чобанларгъа бойле дей: – Сизлер къойларымны дагъыттынъыз, оларны къачырдынъыз, оларны бакъмадынъыз. Бакъынъыз! Яман ишлеринъиз ичюн сизни джезалайджагъым, – дей РАББИ.
Аджеба, Мен бунынъ ичюн джезаламаммы? – дей РАББИ. – Бойле халкънынъ акъларыны бермемми?
Аджеба, Мен бунынъ ичюн джезаламаммы? – дей РАББИ. – Мытлакъа оларнынъ акъларыны береджегим!
Манъа къурбан-бахшышларыны кетиргенде, айванларны соялар ве этлерини ашайлар. РАББИ оларны къабул этмез. Шимди О, къабаатларыны акъылгъа кетирир, гуналары ичюн джезалар, ве олар Мысыргъа къайтар.
– Бир кунь Мен Исраильни гуналары ичюн джезалайджагъым, Бет-Эльдеки къурбан ерлери ичюн де джезалайджагъым. Къурбан ерининъ бойнузлары кесиледжек ве ерге тюшеджек.
– Ер юзюндеки эписи халкълардан Мен тек сизни сайладым. Шунынъ ичюн къабаатларынъыз ичюн сизни джезалайджагъым.
Биз РАББИден ярдым сорадыкъ, ве О, сесимизни эшитти. О, бизге бир мелекни ёллады ве бизни Мысырдан чыкъарды. Шимди биз Къадештемиз, сенинъ сынъырынъда олгъан бир шеэрдемиз.
Бойледже, инсафлы адам Хабильнинъ къанындан башлап, Алланынъ Сарайы ве къурбан ери арасында сизлер ольдюрген Берекиянынъ огълу Зекъарьянынъ къанынадже ер юзюнде тёкюльген бутюн гунасыз адамларнынъ къаны сизинъ бойнунъызда!
Аякълары тайгъанда, Мен акътыман ве интикъам алырым. Беля-къаза куню якъындыр, азырландырылгъан шейлер оларгъа ашыкъып келелер».