9 Иште, Манъа Исраиль огъулларынынъ къыямети келип етти. Мен мысырлылар оларны насыл хорлагъанларыны корьдим.
Даа РАББИнинъ Мелеги онъа бойле деди: – Мына, сен юклюсинъ. Сен огълан бала тападжакъсынъ ве онъа Исмаил деген ад къояджакъсынъ, чюнки РАББИ сенинъ чеккен азабынъны корьди.
О, манъа: «Бакъса, къой-эчкилер устюне чыкъкъан эписи текелер ве къочкъарлар сырлы, бенекли ве чешит ренкли, чюнки Мен Лаван сеннен нелер япкъаныны корем.
Ехоахаз РАББИге дувалар этти. РАББИ оны эшитти, чюнки исраиллилернинъ, Арамнынъ падишасы ичюн чеккен сыкъынтысыны коре эди.
– Артынъа къайт да, Хизкиягъа, халкъымнынъ укюмдарына, шойле айт: «РАББИ, Бабанъ Давутнынъ Алласы бойле дей: Мен сенинъ дуваларынъны эшиттим, козь яшларынъны корьдим. Мен сени тедавийледжегим. Учюнджи куню РАББИнинъ Сарайына кетеджексинъ.
Сен бабаларымызнынъ Мысырда чекишкенлерини корьдинъ, оларнынъ Къызыл денъизнинъ ялысында къычыргъанларыны эшиттинъ.
Душманым: «Оны енъдим», – демесин, аякъларым тайгъанда, мени къувгъанлар севинмесин.
Манъа мерамет эт, я РАББИ, мени кореджек козю олмагъанлар мени азаплагъанына бакъ! Сен мени олюм къапусындан къуртарасынъ!
Исраиллилерни агъыр ишке зорламакъ ичюн, мысырлылар оларгъа башлыкълар къойдылар. Исраиллилер фыравунгъа, емеклерни сакъламакъ ичюн, Питом ве Раамсес деген шеэрлерни къурдылар.
О заман фыравун бутюн озюнинъ халкъына эмир этти: – Эр бир янъы догъгъан еудий огъланны дерьягъа ташланъыз, эр бир къызны исе сагъ къалдырынъыз.
Сонъра Мысырда Юсуфны бильмеген янъы падиша тахткъа чыкъты.
Чокъ вакъыт кечти. Бу вакъыт ичинде Мысыр падишасы ольди. Исраиль огъуллары иштен инъильдей ве ярдым сорап, Аллагъа ялвара эдилер, ве агъыр ишлерден къыйналгъанлары ичюн ялварувлары Аллагъа котерильди.
Алла Исраиль огъулларына бакъты ве оларнынъ гъам-къасеветлерини бильди.
РАББИ деди ки: – Мысырда Меним халкъым чеккен зулумыны корьдим. Незаретчилерининъ япкъан ишлери ичюн къопаргъан къыяметини эшиттим. Халкъымнынъ гъам-къасеветлерини билем.
Сонъ мен ер юзюнде чешит тюрлю зулумлыкъларны корьдим. Мазлумларнынъ тёккен козьяшларыны ве оларгъа кимсе теселли бермейджегини корьдим. Кучь зулум эткенлернинъ къолунда, теселли береджек исе ёкъ.
Топракъ эр бир адамгъа файда кетире, тарлалар падишагъа биле хызмет этелер.
Эй, Самарие дагъында яшагъан, Башан сыгъырлары киби, семиз олгъан къадынлар! Фукъарелерни хорлагъан, факъырларны чекиштирген, акъайларына: «Бизге бир шей ичмеге кетир!» – деген апайлар, бу сёзлерни динъленъиз.
Биз баба-деделеримизнинъ Алласы олгъан РАББИге къыямет къопардыкъ, РАББИ бизим давушымызны эшитти, беля алымызны, агъыр ишлеримизни ве азапларымызны корьди.
– Ярын шу вакъытта Биньямин топрагъындан санъа бир адам ёллайджагъым. Оны ягънен сюрт, ве о, Меним халкъым Исраильге ёлбашчы оладжакъ ве халкъымны фелестинлилерден къуртараджакъ. Манъа халкънынъ ялварувлары келип етти; Мен халкъны эшиттим, – деди.