17 Байыр тёпесинде олгъан Алланынъ Шурети исраиллилерге алевленип янгъан атеш киби корюне эди.
Онынъ огюнде йылтырагъан нур джайылды, Ондан эр шей комюр киби алевленди.
Бурнундан тютюн чыкъты, агъзындан эр шейни ёкъ этиджи атеш фышкъырды, алевленген комюр сепильди.
Учюнджи куньге азыр олмакъ ичюн, озь урбаларыны ювсунлар. Учюнджи куню бутюн халкънынъ козю огюнде РАББИ Синай дагъына энер.
Синай дагъы, онынъ устюне атеш ичинде РАББИ энгени ичюн, бутюнлей тютей эди. Ондан чыкъкъан тютюн собадан чыкъкъан тютюн дайын эди, бутюн дагъ кучьлю къалтырай эди.
Тикенли чалынынъ ортасындан онъа атешнинъ алевинде РАББИнинъ Мелеги пейда олды. Муса тикенли чалы атешнен янгъаныны, амма янып битмегенини корьди.
Корьдим ки, о, бельге ошагъан ерден юкъары сары хашмал ташы киби эди, онынъ ичинде ве тышында атеш янгъан киби эди. Бельге ошагъан ерден ашагъы исе атеш киби бир шей корьдим. Онынъ чевре-чети парылдай эди,
ве бу парылдав ягъмур ягъгъан куню булутларда пейда олгъан кок къушагъы киби эди. Чевре-четинде парылдагъан нурлар шойле эди.
Онынъ гъазабы огюнде ким турып олур? Гъазабынынъ алевине ким даянып олур? Онынъ гъазабы, атеш киби, джайрай, Онынъ огюнде къаялар йыкъыла.
Алланъыз олгъан РАББИ – эписини якъып ёкъ эткен атештир. О – куньджю Алладыр.
Сизни огретмек ичюн, О коклерден сизге Озюнинъ сесини эшитмеге чаресини берди, ер юзюнде Озюнинъ буюк атешини косьтерди, ве сиз Онынъ сёзлерини атеш ичинден эшиттинъиз.
Бугунь буны биль: Алланъ олгъан РАББИ огюнъден кете. О – эписини якъып ёкъ эткен атештир. О, оларны сенинъ огюнъде ёкъ этеджек, санъа бойсундыраджакъ. РАББИ санъа айткъаны киби, сен оларнынъ мулькюни тез-тез запт этеджексинъ ве озьлерини ёкъ этеджексинъ.
Сизлер сезильген ве алевленип янгъан дагъгъа, зифт къаранлыкъкъа ве борангъа якъынлашмадынъыз.
чюнки бизим Алламыз – эписини якъып ёкъ эткен бир атештир.