15 Муса байыргъа чыкъкъан сонъ, байырнынъ устюни булут сарды.
О вакъыт Сулейман бойле деди: – РАББИ деди ки, О, къаранлыкъта булунмакъ истей.
Учюнджи куню танъ аткъанда, кок гурюльдеди, яшын яшынлады, дагъ тёпесинде къою булут пейда олды, пек кучьлю бору сеси эшитильди. Ордуда олгъан бутюн халкъ титреди.
РАББИ Синай дагъына, дагънынъ тёпесине энди, Мусаны дагънынъ тёпесине чагъырды, ве Муса чыкъты.
РАББИ Мусагъа: – Мен сеннен лакъырды эткенимни халкъ эшитсин ве санъа эбедиен инансын деп, Мен санъа къою булутта келирим, – деди. Сонъ Муса РАББИнинъ сёзлерини халкъкъа бильдирди.
Алланынъ Шурети Синай дагъына энди, ве онынъ устюни алты кунь булут къаплады, единджи куню исе РАББИ булутнынъ ичинден Мусаны чагъырды.
Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!