11 Исраилли башлыкълар Алланы корьген олсалар да, Алла оларгъа бир зарар кетирмеди. Башлыкълар анда ашап-ичтилер.
Онен лакъырды эткен РАББИге Хагъар Эл-Рои деген ад берди. О: «Керчектен де, мында мени Корьгенни корьдим», – деди.
Ибраимден улу ве кучьлю халкъ асыл оладжакътыр; Ибраим вастасынен ер юзюндеки бутюн халкълар эйилик тападжакълар.
Сонъ Якъуп байыр тёпесинде къурбан чалды ве ашамакъ ичюн сой-сопларыны чагъырды. Олар ашадылар ве байыр тёпесинде геджеледилер.
Сонъ о, Ахавнынъ адындан мектюплер язып, оларны падишанынъ муурюнен басты ве шу мектюплерни Навотнынъ шеэринде яшагъан акъсакъалларгъа ве мырзаларгъа йиберди.
Сонъ о, юзбашыларны, мырзаларны, халкъ башлыкъларыны ве мемлекетнинъ бутюн халкъыны алып, падишаны РАББИнинъ Сарайындан озгъардылар ве Юкъары къапусындан кечип, падишанынъ эвине кельдилер. Мында падишаны падишалыкъ тахтына отурттылар.
Башлыкъларнынъ меним къайда кеткенимден, нелер япкъанымдан хаберлери ёкъ эди. Бундан эвель не ехудалыларгъа, не руханийлерге, не мырзаларгъа, не башлыкъларгъа, не де башкъа ишчилерге мен бир шей айтмагъан эдим.
Я РАББИ, ярамай адамнынъ къолундан мени сакъла, залым адамдан мени къуртар! Олар мени ёлдан урмагъа истей.
Сонъ Мусанынъ къайнатасы Йитро Аллагъа бутюнлей якъылгъан ве башкъа къурбанлар чалды. Алланынъ огюнде Мусанынъ къайнатасынен берабер аш ашамакъ ичюн, Харун ве Исраильнинъ акъсакъаллары кельдилер.
РАББИ Мусагъа: – Тюшип, халкъкъа, олар РАББИни корьмеге, Онъа къаршы ынтылмасынлар ве олардан чокъусы гъайып олмасынлар деп, анълат.
РАББИ Мусагъа бойле деди: – Харунны, Надавны, Авихуны ве Исраильнинъ етмиш акъсакъалларыны янынъа алып, РАББИге котериль. РАББИге узакътан ибадет этинъиз.
Бар, шенъликнен отьмегинъни ашап, къуванч иле шарабынъны ич. Алла ишлеринъден энди разы олды.
Мырзалар хызметчилерини сувгъа ёллайлар, олар къую янына келип, сув тапамайлар, бош савутнен къайталар. Утанып чекинелер, башларыны орьтелер.
Мен, къулунъ, сеннен, эфендим, насыл лаф этейим? Мен такъаттан кесильдим, нефесим токътады, – дедим.
Мен онен юзьме-юзь лакъырды этем, кинаенен дегиль, ачыкъ сёзлернен онен лаф этем. О, РАББИнинъ сыфатыны коре. Насыл олды да, сизлер къулум Мусаны сёгмектен къоркъмадынъыз?
Башлыкълар бу къуюны къазды, халкънынъ мырзалары оны озь акимиет таякъларынен къаздылар». Сахрадан олар Маттанагъа,
Анда, РАББИ-Таалянъызнынъ огюнде къоранталарынъызнен берабер ашанъыз ве РАББИ-Таалянъызнынъ сизге берген бахшышларына, озь къолларынъызнен осьтюрген бутюн махсулларынъызгъа шенъленинъиз.
Сизлер атеш ичинден лаф эткен Алланынъ сесини эшиттинъиз ве сагъ къалдынъыз. Башкъа бир халкъ оны, сизлер киби, эшиттими?
– Биз мытлакъ оледжекмиз, чюнки биз Алланы корьдик, – деди Маноах апайына.
Сагъ къалгъан йигитлер мырзаларгъа кельди, манъа РАББИнинъ халкъы кельди, кучьлю аскерлер кельди!