мени эр бир яманлыкътан къуртаргъан Мелек бу огъланларны багъышласын! Олар ичюн адамлар меним адымны хатырлайджакълар, баба-деделерим Ибраим ве Исхакънынъ адларыны да хатырлайджакълар! Олар ер юзюнде чокъ сайылы олып артсынлар!
Сизинъ огюнъден Мелегим кетип, сизни аморлыларгъа, хитлилерге, перизлилерге, ханаанлыларгъа, хивлилерге ве евуслыларгъа алып кеткенде, Мен бу халкъларны ёкъ этерим.
Биз РАББИден ярдым сорадыкъ, ве О, сесимизни эшитти. О, бизге бир мелекни ёллады ве бизни Мысырдан чыкъарды. Шимди биз Къадештемиз, сенинъ сынъырынъда олгъан бир шеэрдемиз.
Алла онынъ кеткенине ачувланды. Ёлны къапатмакъ ичюн, РАББИнинъ мелеги ёлда турды. Белам озь эшеги устюнде кете эди, янында да эки яш хызметчиси бар эди.
Куньлерден бири Ехошуа Ерихоннынъ янында олгъанында, козьлерини котерип, къолунда къылычы олгъан адамны корьди. Онынъ янына барып, Ехошуа: – Сен бизимкилеринден я да душманларымыздансынъмы? – деди.