13 Эгер айванны кийик айванлар парчаласа, оны сакълагъан адам парчаларыны шаатлыкъ оларакъ косьтерсин. Парчалангъан айван ичюн о, акъкъыны одемесин.
Айванны я да башкъа насылдыр шейни къомшусындан хырсызласа, о, айваннынъ сабысына акъкъыны одемек керек.
Эгер бир адам башкъасындан борджкъа айван алса, о да, сабысы янында олмагъанда, сакъатланса я да ольсе, борджкъа алгъан адам акъкъыны одесин.
О заман мен: – Я РАББИ-ТААЛЯ! Мен ич бир вакъыт арам шей ашамадым, арамланмадым! Олю айваннынъ я да йыртыджы айван ольдюрген айваннынъ этини мен яшлыгъымдан ич бир вакъыт бугуньгедже ашамадым. Арам олгъан эт агъзыма кирмеди! – дедим.
РАББИ бойле дей: – Бир чобан арсланнынъ агъзындан айваннынъ эки кемигини я да къулагъынынъ парчасыны къуртаргъаны киби, Самариеде яшагъан Исраиль огъуллары да ойле къуртарыладжакъ. Оларда тек тёшекнинъ кошеси, диваннынъ аягъы къаладжакъ.
Якъупнынъ къалгъан огъуллары халкъларнынъ арасында, чокъ миллетлернинъ арасында кийик айванларнынъ арасында арслан киби оладжакъ, къой сюрюсинде яш арслан киби оладжакъ. О, атыладжакъ, таптайджакъ ве парчалайджакъ, къуртулмагъа имкян къалдырмайджакъ.
Арслан, озь балаларыны тойдурмакъ ичюн, чокъ парчалады, хырсызлады, ыргъачылары ичюн чокъ богъды, озь къобасыны авгъа толдурды, яшагъан ерлерини парчалангъан этке толдурды.