20 – Къоркъманъыз, – деди Муса халкъкъа. – Алла сизлерге ниетлеринъизни бильмек ичюн, пейда олды. Оны даима урьмет этип къоркъкъанынъызны, Оны акъылынъызда тутып, гуна къазанмагъанынъызны истей.
– Белледим ки, керчектен де бу ерде Алладан къоркъмайлар ве апайым ичюн мени ольдюрирлер, – деди Ибраим.
Бу вакъиалардан сонъ, бир кунь Алла Ибраимни сынады. – Ибраим! – деди Алла. – Мен мындам, – деди о.
– Огълангъа къаршы къолунъны котерме, онъа асыл бир шей япма. Энди Мен билем ки, сен Алладан къоркъасынъ. Бирден-бир огълунъны Манъа бермеге аджымадынъ, – деди Мелек.
Менден эвель олгъан виляет башлыкълары исе халкъкъа юк эдилер, 40 кумюш берги алып, бундан гъайры ашлыкъ ве шарап ала эдилер. Оларнынъ хызметчилери биле халкъкъа башчылыкъ япа эдилер. Амма мен, Алладан къоркъып, бойле япмадым.
ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.
Амма Муса халкъкъа: – Къоркъманъыз. Къатты турунъыз. РАББИ бугунь сизни къуртаргъаныны корерсинъиз. Бугунь корьген мысырлыларны бир даа омюрбилля корьмезсинъиз.
Бильгининъ башы – РАББИден къоркъмакътыр, огютни ве икметни бир шей ерине корьмеген адам – ахмакътыр.
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
Озюнъни икметли сайма, амма РАББИден къоркъ ве яманлыкътан узакъ тур.
Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.
Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ, сени сагъ къолунъдан тутам, санъа: – Къоркъма! Мен санъа ярдым этеджегим, – дейим.
Амма Ордуларнынъ РАББИсини ве Онынъ азизлигини урьмет этинъиз! Ондан къоркъунъыз, Онынъ огюнде къалтыранъыз!
Демек, Исраиль, Алланъ олгъан РАББИ сенден нени истей? РАББИ-Таалядан къоркъ, Онынъ косьтерген ёлларындан кет, РАББИ-Таалянъны сев, Онъа бутюн гонълюнънен ве бутюн джанынънен хызмет эт.
шу пейгъамбернинъ я да тюшлерден келеджекни бильген шу адамнынъ айткъанларыны динълеменъиз. Алланъыз олгъан РАББИ, сиз Оны бутюн джанынъызнен ве бутюн юрегинъизнен севгенинъизни бильмек ичюн, сизлерни сынай.
О куню сиз Алланъыз олгъан РАББИнинъ огюнде Хорев еринде турмакъта эдинъиз. О вакъыт РАББИ манъа: «Халкъны Меним огюмде топла. Мен оларгъа эмирлеримни береджегим. Олар омюрбилля Менден къоркъмагъа огренеджеклер ве огъулларыны да бунъа огретеджеклер», – деди.
Сонъ Алланъ олгъан РАББИден къоркъып, мен сизге буюргъан бутюн эмирлерни ве къарарларны сакъларсынъ ве оларны огъулларынънен ве торунларынънен берабер тутарсынъ. О заман яшайышынъ узун олур.
РАББИ бизге эписи бу къарарларны тутмагъа ве Ондан къоркъмагъа буюрды. Сонъ бизге омюрбилля яхшы олур ве, бугунь олгъаны киби, биз сагъ къалырмыз.
сени юваш юрекли этип сынамакъ ве сонъундан сизге яхшылыкъ япмакъ ичюн, сахрада санъа деделеринъиз бильмеген маннаны ашаткъан.
Мына РАББИ-Тааля сахра бою сизни энди 40 йыл девамында алып барды. Бутюн бу ёлны акъылынъызда тутунъыз. РАББИ сизни юваш юрекли этмек, сынамакъ ве юреклеринъизде олгъаныны, Онынъ эмирлерини сакълайджакъсызмы-ёкъмы бильмек ичюн, шу шейни япты.
Бойлеликнен, РАББИден къоркъунъыз, Онъа къабаатсызлыкънен ве садыкълыкънен хызмет этинъиз. Деделеринъиз Фират дерьясынынъ янында ве Мысырда хызмет эткен аллаларны быракъынъыз ве РАББИге хызмет этинъиз.
Смаил халкъкъа: – Къоркъманъыз. Эльбет, гуна яптынъыз, лякин РАББИден чекильменъиз, джан-гонъюльден Онъа хызмет этинъиз,