18 Эписи исраиллилер, кок гурюльдегенинен бору сесини эшитип, яшын яшынлагъанынен тютеген дагъны корип, къоркъудан къалтырап, арт-артына чекилип четте турдылар,
Кунь батып, къаранлыкъ тюшкен сонъ, иште, болюнген айванларнынъ арасындан тютеген атеш къазаны ве атеш алеви кечти.
– Мен Сенинъ багъча бойлап юргенинъни эшиттим ве, чыплакъ олгъаным ичюн, къоркъып сакъландым, – деп джевап къайтарды адам.
Лякин инсан киби оледжексинъиз, эр бир башлыкъ киби тюшеджексинъиз!»
Аджеба, Мен тек янынъызда олгъанымда, Алла оламмы? Узакъ олгъанымда, Алла дегилимми? – дей РАББИ.
Хорев еринде исраиллилер топлашкъан куню Алланъ олгъан РАББИден: «Бир даа Аллам олгъан РАББИнинъ сесини эшитмеге ве бу буюк атешни корьмеге истемеймиз. Ойле олмаса, олермиз!» – деп сорадынъыз.
Сизни огретмек ичюн, О коклерден сизге Озюнинъ сесини эшитмеге чаресини берди, ер юзюнде Озюнинъ буюк атешини косьтерди, ве сиз Онынъ сёзлерини атеш ичинден эшиттинъиз.
Сиз къаранлыкъ ичинден кельген сесни эшиткенинъизнен, дагъ атешнен янгъанда, яныма эписи къабиле башлыкъларынъыз ве акъсакъалларынъыз кельдилер
Я энди биз не ичюн ольмек керекмиз? Буюк атеш бизни якъып ташлар! Эгер биз Алламыз олгъан РАББИнинъ сесини эшитсек, оледжекмиз.
Сен озюнъ якъынлашып, Алламыз олгъан РАББИнинъ айткъанларыны динъле. Сонъ РАББИ-Таалямызнынъ санъа бутюн айткъанларыны бизге айтып бер. Биз эписини динълермиз ве шуны япармыз», – дедилер.
РАББИнинъ айткъанларыны сизге еткизмек ичюн, мен РАББИнен сизинъ аранъызда турмакъта эдим, чюнки сизлер атештен къоркъып, дагъгъа котерильмеген эдинъиз. РАББИ о заман бойле деди: