1 Алла бу сёзлернинъ эписини айтып берди:
Сен Синай дагъына энип, оларнен коклерден лакъырды эттинъ. Оларгъа догъру къарарларны, ишанчлы къанунларны, низамнамелерни ве яхшы эмирлерни бердинъ.
Муса халкъкъа тюшти ве буны айтып берди.
– Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым. Мен сени Мысыр топрагъындан, сен къуллукъ эткен ерден алып чыкътым.
Шу Муса сахрада халкъ топлашувы огюнде турып, Синай дагъында Мелекнен берабер лаф этти, бизим баба-деделеримизнен юре эди ве бизге еткизмек ичюн джанлы сёзлерни алды.
Алладан мелеклер сизге Къанунны кетирдилер, амма сиз оны беджермединъиз! – деди.
Левалар устюнде РАББИ, биринджи кере язгъаны киби, он эмирни язды ве манъа берди. Сиз дагънынъ янында топлашкъан куню РАББИ шу он эмирни сизге атеш ичинден айткъан эди.
Сизлер атеш ичинден лаф эткен Алланынъ сесини эшиттинъиз ве сагъ къалдынъыз. Башкъа бир халкъ оны, сизлер киби, эшиттими?
Сизни огретмек ичюн, О коклерден сизге Озюнинъ сесини эшитмеге чаресини берди, ер юзюнде Озюнинъ буюк атешини косьтерди, ве сиз Онынъ сёзлерини атеш ичинден эшиттинъиз.
Бу сёзлерни РАББИ бутюн джемаатынъызгъа дагъ устюнде, атеш, булут ве къаранлыкъ ичинден кучьлю сеснен айтты. Башкъа бир шей айтмайып, шу эмирлерни эки таш левасында язып, манъа берди.
О, сизлернен дагъ янында юзьме-юзь атеш ичинден лаф этти.
Мен – Алланъ олгъан РАББИм. Мен сени Мысыр топрагъындан, къуллукъ эвинден чыкъардым.
