6 Ачты ве баланы корьди. Бала агълагъаны ичюн, къыз оны аджыды. – Бу – еудий баласы, – деди.
ве Сенинъ халкъынъны оларнынъ Санъа къаршы япкъан гуналары ичюн багъышла, эм де Сенинъ огюнъде япкъан эписи ярамайлыкъларыны багъышла. Оларны эсир тюшюрген адамлар оларны аджысынлар ве оларгъа мераметли олсунлар.
Я Рабби, Санъа ялварам, къулунънынъ дуваларына къулакъ ас, Сенинъ Адынъдан севинген ве Сенден къоркъкъан къулларынънынъ дуваларыны да эшит. Шимди манъа, къулунъа, къысмет эт. Мен шу адамнынъ козьлеринде мерамет къазанайым!» О вакъыт мен падишанынъ сакиси эдим.
О заман фыравун бутюн озюнинъ халкъына эмир этти: – Эр бир янъы догъгъан еудий огъланны дерьягъа ташланъыз, эр бир къызны исе сагъ къалдырынъыз.
Фыравуннынъ къызы дерьягъа ювунмагъа барды, онынъ хызметчи къызлары исе дерьянынъ ялы боюнда юре эдилер. Къыз къамышлыкънынъ арасындаки сепетни корьди ве озюнинъ хызметчисини оны алмакъ ичюн ёллады.
Баланынъ татасы фыравуннынъ къызындан: – Барып, баланы сюттен къалмагъандже эмиздирмек ичюн, еудий къадынларындан бирисини санъа чагъырайыммы? – деп сорады.
Падишанынъ юреги РАББИнинъ элиндедир, акъымдаки сув киби, оны истегени киби чевирир.
Шартнамеге коре эр кес озь еудий къулларыны, эм акъайларны, эм къадынларны азатлыкъкъа йибермек керек эди, ич кимсе ехудалы къардашыны къул этип тутмайджакъ эди.
Мусаны ташлап кеткенлерден сонъ, оны фыравуннынъ къызы тапты ве озь огълу киби тербие этти.
Сонъунда, сиз эпинъиз бир фикирде ве шефкъатлы олунъыз, бири-биринъизни агъа-къардаш киби севинъиз. Бири-биринъизге мераметлик ве алчакъгонъюллик косьтеринъиз.