9 РАББИ Мусагъа: – Мен сеннен лакъырды эткенимни халкъ эшитсин ве санъа эбедиен инансын деп, Мен санъа къою булутта келирим, – деди. Сонъ Муса РАББИнинъ сёзлерини халкъкъа бильдирди.
О вакъыт Сулейман: – РАББИ къара булутта булунмагъа бегенгенини айтты.
Эртеси куню сабадан турып, олар Текъоа сахрасына кеттилер. Олар кетеяткъанда, Ехошафат токътап, шойле деди: – Эй, Ехуда ве Ерусалим халкъы, мени динъленъиз! Алланъыз РАББИге ишанынъыз ве шубеленменъиз. Онынъ пейгъамберлерине ишанынъыз, сонъ енъиш кореджексинъиз.
О вакъыт Сулейман бойле деди: – РАББИ деди ки, О, къаранлыкъта булунмакъ истей.
РАББИ Озь къуртарувыны косьтерди, халкълар огюнде акъикъатыны ачты!
Исраиллилер РАББИнинъ къудрети мысырлыларнен не япкъаныны корьдилер. Халкъ, РАББИден къоркъып, Онъа ве Онынъ къулу олгъан Мусагъа инанды. О заман Муса ве Исраиль огъуллары РАББИге бу тюркюни йырладылар:
Учюнджи куню танъ аткъанда, кок гурюльдеди, яшын яшынлады, дагъ тёпесинде къою булут пейда олды, пек кучьлю бору сеси эшитильди. Ордуда олгъан бутюн халкъ титреди.
Эписи адамлар четте тургъанда, Муса Алла олгъан ерге, къара булуткъа якъынлашты.
РАББИ булут ичинде энди ве, Мусанынъ янында токътап, «РАББИ» Адыны илян этти.
Сонъ халкъ инанды. Олар Исраиль огъулларына РАББИ келип, оларнынъ чеккен зулумларыны корьгенини эшиттилер. Ондан сонъ олар седждеге къапанып ибадет эттилер.
– Бунынъ ичюн РАББИ, бабаларынынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы санъа корюнгенине инансынлар.
Мысыр акъкъында пейгъамберлик. Иште, РАББИ енгиль булуткъа отурып, Мысыргъа келе! Мысырнынъ путлары Онынъ юзюнден къалтырай, мысырлыларнынъ юреги къопып кете.
Эфраимнинъ баш шеэри – Самарие шеэри, Самариенинъ башы исе – Ремальяхунынъ огълудыр. Иманынъызда къатты турмасанъыз, гъайып оладжакъсынъыз».
РАББИ булут дирегинде энди, Чадырнынъ кириши янында турды ве Харуннен Мерьемни чагъырды. Экиси якъынлаштылар.
Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!
Шу вакъытта бир булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Булут ичинден: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Оны динъленъиз! – деген бир сес кельди.
Сизни динълеген адам Мени динълей. Сизни ред эткен адам исе Мени ред эте. Мени ред эткен исе Мени Ёллагъанны ред эте.
О куню сиз Алланъыз олгъан РАББИнинъ огюнде Хорев еринде турмакъта эдинъиз. О вакъыт РАББИ манъа: «Халкъны Меним огюмде топла. Мен оларгъа эмирлеримни береджегим. Олар омюрбилля Менден къоркъмагъа огренеджеклер ве огъулларыны да бунъа огретеджеклер», – деди.
Сизни огретмек ичюн, О коклерден сизге Озюнинъ сесини эшитмеге чаресини берди, ер юзюнде Озюнинъ буюк атешини косьтерди, ве сиз Онынъ сёзлерини атеш ичинден эшиттинъиз.
Мына, О, булутларнен келе! Оны эр бир козь корер, Онынъ беденини хачкъа мыхлагъанлар да Онъа бакъар. Дюньянынъ бутюн къабилелери Онынъ ичюн гъамнен агълайджакъ. Эбет, бойле оладжакъ! Амин.