2 Сахрада исраиллилернинъ бутюн джемааты Муса ве Харунгъа къаршы шикяетленди.
Олар ятмаздан эвель, шеэр акъайлары, Содом акъайлары – яшы-къарты, эписи четлерден кельген бутюн халкъ – эвнинъ этрафларыны сарып алдылар.
Беляда РАББИни чагъырдылар, ве О, оларны азапларындан къуртарды.
О, эмир этти ве кучьлю боран кетирди, денъиз далгъаларыны юкъарыгъа котерди.
О, оларны догъру ёлгъа чыкъарды, олар ерлешеджек ерге алып кетирди.
Олар Мусагъа: – Мысырда къабир олмагъаны ичюн, сен бизни сахрагъа ольмеге алып кельдинъми? Бизни Мысырдан алып чыкъып бизнен япкъанынъ недир?
Халкъ Мусагъа шикяет иле: – Бизлер не ичеджекмиз? – дедилер.
Анда халкъ сувсай эди ве Мусагъа къаршы шикяетленип: – Бизни Мысырдан неге алып чыкътынъ? Бизни, балаларымызны ве сюрюлеримизни сувсузлыкътан ольдюрмек ичюн алып чыкътынъмы? – дей эди.
Оларгъа: – Фыравун ве онынъ къулларынынъ огюнде бизим яхшы адымызны аякъ асты эттинъиз. Бизни ольдюрсинлер деп, сиз оларнынъ къолларына къылыч бердинъиз. РАББИ буны корьсюн ве сизге бунынъ ичюн джеза берсин, – дедилер.
Лякин Меним шуретимни, Мысырда ве сахрада косьтерген аджайип ишлеримни корьген ве он кере Мени сынагъан, Сесимни динълемеген бу адамларнынъ ич бири
Шикяет этменъиз. Олардан базылары шикяет эттилер, ве ёкъ этиджи оларны ольдюрди.