9 Душман деди ки: «Артларындан къувалап, артларына етерим, авны болерим. Оларнен джаным тояр; къылычымны чекерим; къолум оларны къырар».
Биньямин – йыртыджы къашкъыр, саба о, туткъаныны ашай, акъшам исе гъаниметини боле.
Душмаларымнынъ пешинден къувалайым, оларны ёкъ этем. Олар тамамынен гъайып олмагъандже, артыма къайтмайым.
Изевель Ильяскъа бир хаберджи ёллап: – Эгер мен ярын мына шу вакъыткъа къадар пейгъамберлернинъ джанларыны алгъанынъ киби, джанынъны алмасам, аллаларым бойнумны урсун, мени пек къатты джезаласынлар! – деди.
Бен-Хадад даа бир хабер ёллап: – Мен Самарие шеэрининъ кулюни кокке савурарым. Джаяв аскерлериме бирер авуч куль биле тийсе, аллалар бойнумны урып, мени пек къатты джезаласынлар! – деди.
Халкънынъ къачкъаны акъкъында Мысыр падишасына хабер этильген эди. Фыравун ве онынъ хызметчилери бу халкъкъа япкъан ишлерине языкъсындылар. – Недир бизим эткенимиз? – дедилер олар. – Не ичюн биз, исраиллилер бизге даа хызмет этмесинлер деп, оларны йибердик?
Ювашларнен берабер алчакъгонъюлли олмакъ кибирлилернен берабер гъаниметни пайлаштырмакътан яхшыдыр.
Бутюн ерлернинъ аллаларындан къайсы алла озь мемлекетини менден къуртарды? РАББИ Ерусалимни менден къуртара билирми?
Шунынъ ичюн буюклернинъ арасында Онъа бир пай береджегим, кучьлю адамларнен гъаниметни болюшеджек. О, джаныны олюмге берди, джинаетчилернен бир сайылды, устюне чокъ адамларнынъ гуналарыны алды, джинаетчилер ичюн ялварды.
Анда бойле къычыралар: «Фыравун, Мысырнынъ падишасы баягъы шамата котерди, лякин келишкен вакъытны къачырды!»
Манъа къаршы дженкке чыкъкъан аскерлернинъ башлыгъыны Сен онынъ таягъынен тештинъ. Олар, фуртуна киби, бизге атылдылар, санки сакълангъан еринде факъырны ёкъ этмек ичюн, бизни енъмеге къуванчнен ниетлендилер.
Амма онъа ондан даа кучьлюси уджюм этсе ве енъсе, о ишангъан силяны тутып алыр ве басып алгъан мал-мулькюни болер.
«Дженкте тюшкен авны пайлашалар. Эр аскерге бирер я экишер къыз! Сисеранынъ авы – ренкли басмалар, ренкли, орьнекли басмалар. Ишлемели, орьнекли басмадан эки кийим – дженкте къазанылгъан малдыр!»
Давут, РАББИге мураджаат этип: – Бу айдутлар сюрюси пешинден къувалайыммы? Оларны къувып етеримми? – деп сорады. РАББИ онъа: – Къувала. Мытлакъа оларгъа етип олурсынъ ве эписини къуртарырсынъ, – деди.