22 Муса исраиллилерни Къызыл денъиз янындан алып кетти, ве олар Шур сахрасына кельдилер. Сахра бою учь кунь кеттилер, амма сувны тапалмадылар.
РАББИнинъ Мелеги оны сахрадаки сув чокърагъы янында тапты. Бу сув чокърагъы Шургъа кеткен ёлда ерлешкен эди.
Ибраим андан чыкъып, Негев деген ерге ёл алды ве Къадешнен Шур арасында яшап башлады. Сонъ вакътынджа Герар шеэринде ерлешти.
Онынъ эвлятлары Ашшургъа тараф Мысыр огюнде олгъан Хавиладан башлап Шургъадже ерлештилер. Олар озь агъа-къардашларынен душманлыкъта яшай эдилер.
Мына, О, къаяны урды, сувлар чыкъты, ирмакълар акъып башлады. «Озь халкъына отьмек де бере билирми, этни де азырлап олурмы?»
РАББИнинъ эмиринен исраиллилернинъ бутюн джемааты Син сахрасындан чыкъып, озь ёлуны алдылар ве Рефидим деген ерде ордунен ерлештилер. Анда халкъкъа ичмек ичюн, сув ёкъ эди.
Олар сенинъ сёзюнъни динълерлер. Сен ве Исраиль акъсакъаллары Мысыр падишасына барып: «Бизге РАББИ, еудийлернинъ Алласы корюнди. Бизим Алламызгъа, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн, бизни учь куньлюк ёлгъа сахрагъа йиберсе», – деп айтарлар.
Пи-Хахироттан чыкъып, денъиз ичинден кечтилер ве сахрагъа бардылар. Учь кунь девамында Этам сахрасында юрген сонъ, ордуларыны Марада ерлештирдилер.
Шаул амалеклилерни Хавиладан, Мысырдан шаркъта олгъан Шургъа къадар къырды.
Давут озь адамларынен чыкъып, гешурлылар, гирезлилер ве амалеклилерге уджюм этти. Шу халкълар Шургъа къадар, тап Мысыр топракъларына къадар къадимий заманлардан берли шу ерлерде яшай эдилер.