2 РАББИ – меним къудретим, меним макътав тюркюмдир, О, манъа къуртулыш берди. О, меним Аллам, Оны макътарым! О, бабамнынъ Алласы, Онынъ Адыны юксельтирим.
Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым.
РАББИм, Сенинъ къуртарувынъа умют этем!
Аллам – меним къаям, меним къорунгъан еримдир. О – меним къалкъаным, къуртулышымнынъ къувети, юксек енъильмез керменим, сакълангъан еримдир, меним Къуртарыджымдыр. Сен мени зорбалыкълардан къорчалайсынъ!
РАББИ яшай! Онъа, меним къаяма, шукюрлер олсун! Меним Алламны, Къуртарыджымны, къаямны шуретленъиз!
Сен Озь падишанъны къуртарасынъ, Озь Месихинъе Давуткъа ве эвлятларына эбедиен севгинъни косьтересинъ!
Сен Озюнъ Исраильни эбедиен Сенинъ халкъынъ олмагъа сечтинъ, ве Сен, РАББИ, онынъ Алласы олдынъ.
– Бар да, къулум Давуткъа шуны айт: «РАББИ бойле дей: Мен булунаджакъ Сарайны сенми къураджакъсынъ?
Санъа мында даима булунмакъ ичюн, мен Санъа гузельден-гузель Сарай къурдым, – деди.
Амма керчектен де, Алла ерде яшармы? Мына, коклер ве коклернинъ коклери биле Сени сыгъдырамаз! Я мен къургъан Сарай Сени сыгъдырырмы?
О – Алламыз олгъан РАББИдир, бутюн ер юзюнде Онынъ падишалыгъы кече.
РАББИ меним Раббиме айтты: «Душманларынъны аякъларынъ ичюн курсю япмагъанымдже, Меним онъ тарафымда отур!»
Сенинъ шаатлыкъларынъ акъкъында буюк байлыкъ акъкъында киби къуванам.
Кибирли адамларны юзьлединъ, эмирлеринъден четлешкенлерге лянет.
Джаным кедерден иримекте, Сёзюнънен мени къуветлендир!
Санки ерде ачылгъан тюпсюз аралыкъкъа кемиклеримиз олюлер дюньясы агъзына тёкюлелер.
Эльхамдюлилля! Эй, джаным, РАББИни макъта!
О, джаныма тазелик бере, Озь Ады ичюн мени адалет ёлунен юрсете.
Я РАББИ, Сени чагъырам! Меним Къаям! Мени джевапсыз къалдырма! Ёкъса, Сен манъа джевап бермесенъ, мен мезаргъа тюшкенге ошайджагъым.
РАББИнинъ сеси сахраны титрете, РАББИ Къадеш сахрасыны титрете.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Къылычынъны ве балтанъны чыкъарып, мени къувалагъанларгъа къаршы чыкъ! Джаныма айт: «Мен сени къуртарырым!».
Оларнынъ бу ёлу – акъылсызлыкътыр, амма оларнынъ артларындан кеткенлер оларнынъ айткъанларыны къабул этер. Сэла
Озюнь билесинъ, башыма не къадар акъарет тюшти, не къадар утандым, масхара олдым. Душманларымнынъ эписи Сенинъ огюнъде.
РАББИ хайырлыдыр! Онынъ мерамети эбедийдир! Несильден несильге О, ишанчлы!
Амма Муса халкъкъа: – Къоркъманъыз. Къатты турунъыз. РАББИ бугунь сизни къуртаргъаныны корерсинъиз. Бугунь корьген мысырлыларны бир даа омюрбилля корьмезсинъиз.
– О даа деди ки: – Мен бабанънынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы олам. Муса, Аллагъа бакъмагъа къоркъкъаны ичюн, бетини къапатты.
Фыравунгъа РАББИнинъ бойле сёзлерини айт: «Исраиль – Меним биринджи догъгъан огълумдыр. Мен санъа бойле айтам: Огълумны, Манъа ибадет этсин деп, йибер. Эгер йибермесенъ, Мен сенинъ огълунъны, биринджи догъгъан огълунъны ольдюририм», – деди.
Сонъ Корюшюв Чадырынынъ устюни булут сарды, ве Мескеннинъ ичини РАББИнинъ Шурети толдурды.
Сизни Озюм халкъым этип, къабул этерим ве сизге Алла олурым. Сонъ сиз билирсинъиз ки, Мен – РАББИм, сизни Мысыр топрагъындан, Мысыр зулумындан алып чыкъкъан сизинъ Алланъызым.
Мени Алла къуртара! Онъа ишанып, къоркъмайджагъым! РАББИ-Тааля – кучюм, Онъа йырларым! О мени къуртарды!
Я РАББИ! Сен Меним Алламсынъ, Сени юксельтип, Адынъны макътарым. Сен аджайип ишни яптынъ, эвель-эзельден ниет эткенинъни толусынен беджердинъ.
РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
РАББИ бойле дей: – Коклер – тахтым, ер юзю – аякъларыма таяма. Меним ичюн эвни къайда къураджакъсынъыз? Раатланмагъа ерим не ерде оладжакъ?
Керчектен де, байырлардан ве чокътан-чокъ дагълардан тек алдав келе, Керчектен де, РАББИ, бизим Алламыз, – Исраильнинъ Къуртарыджысыдыр!
– Лякин о куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей РАББИ. – Къанунымны ичлерине ерлештиреджегим, юреклерине язаджагъым. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым, олар да меним халкъым оладжакълар.
Олар Меним халкъым олурлар, Мен де оларнынъ Алласы оладжагъым.
Сен халкъынъны къуртармакъ ичюн чыкътынъ, сайлагъан падишанъны къорчаламакъ ичюн кеттинъ. Яман эвнинъ башлыгъыны ёкъ эттинъ, темелине къадар кестинъ, масхаралыгъыны ачтынъ. Сэла
Къалгъан учьте бир пайыны атешке алып кетиреджегим, оларны, кумюш киби, иритип темизлейджегим, алтын киби, сынайджагъым. Олар Мени Адымнен чагъыраджакъ, ве Мен оларгъа джевап береджегим. Мен: «Олар – Меним халкъым», – дейджегим. Олар да: «РАББИ – Алламыз», – дейджеклер.
ве Онынъ халкъына къуртулыш гуналарнынъ багъышланувына багълы олгъаны акъкъында хабер даркъатаджакъсынъ.
Козьлерим эписи халкълар огюнде азырландырылгъан къуртарувынъны корьди.
– Сиз неге табынгъанынъызны бильмейсиз, биз исе неге табынгъанымызны билемиз. Къуртулыш еудийлернинъ ярдымынен келир де.
Шунынъ ичюн, адамларнынъ эписи Бабаны урьмет эткени киби, Огълуны да урьмет этсинлер. Огълуны урьмет этмеген адам исе Оны ёллагъан Бабаны да урьмет этмей.
Башкъа ич кимседе къуртарув ёкъ. Кок тюбюнде адамларгъа берильген адларнынъ арасында тек Онынъ Адынен къуртулмакъ мумкюнмиз, – деди.
Эбет, адамларнынъ гуналарыны эсапкъа алмайып, Алла дюньяны Озюнен Месихнинъ ярдымынен барыштырды ве бизге барышыкъ хаберини даркъатмагъа буюрды.
сиз озьлеринъиз Онда Рух ярдымынен Алланынъ Эви олып, бу бинанынъ къысмы олмакътасынъыз.
Оны макъта! О – сенинъ Алланъ. Сен козьлеринънен корьген эписи къудретли ве къоркъунчлы ишлерни япкъан – Алладыр!
ве эр бир тиль: Иса Месих – Раббидир, деп танысын ве бойле этип, Алла Бабаны шуретлесин.
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.
Амма Алланынъ бутюн толулыгъы Месихте, Онынъ беденинде джанлана.
Олар Алланынъ къулу Мусанынъ йырыны ве Къозунынъ йырыны айтып, бойле дей эдилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Сенинъ ишлеринъ буюк ве аджайиптир. Халкъларнынъ Падишасы! Сенинъ япкъанларынъ догъру ве акътыр.
Ондан сонъ кокте буюк бир къалабалыкъкъа ошагъан кучьлю сеслерни эшиттим: – Эльхамдюлилля! Алла – Къуртарыджымыздыр! О, шуретли ве къудретлидир!
Кишон дерьясы оларны сюрип атты, къадимий дерья Кишон буны япты. Меним джаным, илери юр! Къуветли ол!