26 РАББИ Мусагъа: – Къолунъны денъизге тараф узат. Сувлар арткъа, мысырлыларгъа, оларнынъ арабаларына ве атлыларына къайтырлар, – деди.
О заман фыравун бутюн озюнинъ халкъына эмир этти: – Эр бир янъы догъгъан еудий огъланны дерьягъа ташланъыз, эр бир къызны исе сагъ къалдырынъыз.
– Сен исе, таягъынъны котерип, къолунъны денъизге тараф узатып, оны экиге боль. Исраиллилер денъизнинъ ортасында олгъан топракъ устюнден кечерлер.
РАББИге йырлайым, О, юксек котерильгендир! О, атны ве устюндеки атлыны денъизге ташлады.
О, фыравуннынъ арабаларыны ве онынъ ордусыны денъизге ташлады; фыравуннынъ энъ яхшы башлыкълары Къызыл денъизде богъулдылар.
Сонъ РАББИ Мусагъа бойле деди: – Агъанъ Харунгъа айт, таягъыны алып, къолуны Мысыр топрагъынынъ сувларына: онынъ озенлерине, сув акъымларына, голлерине ве эписи хавузларына тараф котерсин. Олар къангъа айланырлар, бутюн Мысыр топрагъындаки эм таш, эм агъач савутларында къан олур.
Сонъ РАББИ Мусагъа бойле деди: – Агъанъ Харунгъа айт, таягъыны алып, къолунъны озенлернинъ, сув акъымларынынъ ве голлернинъ устьлерине узатсын, Мысыр топрагъына бакъаларны чыкъарсын.
О заман, исраиллилер Мысырдан чыкъкъан вакъытта киби, Раббининъ сагъ къалгъан халкъы Ашшурдан кениш ёлдан келеджеклер.
Насыл укюм этсенъиз, шойле де укюм этилирсиз. Насыл ольчювнен ольчесенъиз, ана шу ольчювни де алырсыз.
Адамлар шашып къалдылар ве бир-бирлерине: – Кимдир бу я? Ель де, голь де Онъа бойсуналар! – дедилер.
Мерамет косьтермеген адам мераметсизликнен суд этиледжек. Мерамет исе укюмден устюн келе.
Азизлернинъ ве пейгъамберлернинъ къаныны тёккенлери ичюн, Сен оларгъа къан ичирдинъ, оларгъа шай да керек!