20 мысырлылар ве исраиллилернинъ ордулары арасында турды. Бирлери ичюн о, булут ве къаранлыкъ эди, башкъалары ичюн исе геджени ярыкълата эди. Бутюн гедже девамында бири-дигерлерине якъынлашмадылар.
Олар алтындан, чокъ ве темиз алтындан зияде истек догъура, олар балдан, солакъ балынынъ тамчысындан да татлыдыр.
Исраиллилер ордусынынъ огюнде кеткен Алланынъ Мелеги ёлгъа чыкъып, оларнынъ артларындан кетти. Булут диреги де оглеринден кетип, артларындан турды,
Муса къолуны денъизге къаршы узатты. РАББИ кучьлю шаркъий ельни уфюртип, бутюн гедже денъиз сувларыны айдады ве денъизни топракъкъа чевирди. Денъиз экиге болюнди,
Ашыкъмаздан чыкъаджакъсынъыз, къачмайып кетеджексинъиз, РАББИ огюнъизден кетеджек, Исраильнинъ Алласы артынъыздан сизни къорчалайджакъ.
О, сизге азиз ер киби, эм де йыкътырыджы таш киби оладжакъ. Исраильнинъ эки падишалыгъы бу къаягъа сюрюнеджеклер! Ерусалимде яшагъанларгъа О, къапкъан ве тузакъ киби оладжакъ;
Деделеринъиз РАББИге ялвардылар, ве О, сизлернен мысырлыларнынъ арасында къаранлыкъ тёшеди, денъизни авдарып, мысырлыларны сувларынен къаплады. Мен, РАББИ, Мысырда япкъанларымны озь козьлеринъизнен корьдинъиз. Бундан сонъ сиз чокъ вакъыт девамында чёльде яшадынъыз.