12 Биз Мысырда санъа: «Бизни озь алымызгъа къалдыр. Мысырлыларгъа чалыша берейик», – деп айтмадыкъмы? Биз ичюн сахрада ольгенимизден мысырлыларгъа къуллукъ эткенимиз бинъ къат яхшыдыр, – дедилер.
О, оларны догъру ёлгъа чыкъарды, олар ерлешеджек ерге алып кетирди.
Фыравун исраиллилерни йиберген сонъ, халкъ озюне къаршы дженк этиледжегини корип, пешман этмесин ве Мысыргъа къайтмасын деп, Алла халкъны Фелестин топрагъынынъ ёлундан, о, якъын олса да, алып бармады.
Иште, Манъа Исраиль огъулларынынъ къыямети келип етти. Мен мысырлылар оларны насыл хорлагъанларыны корьдим.
Оларгъа: – Фыравун ве онынъ къулларынынъ огюнде бизим яхшы адымызны аякъ асты эттинъиз. Бизни ольдюрсинлер деп, сиз оларнынъ къолларына къылыч бердинъиз. РАББИ буны корьсюн ве сизге бунынъ ичюн джеза берсин, – дедилер.
Муса буны Исраиль огъулларына айтты, лякин олар Мусаны рухтан тюшкенлери ве къуллугъы агъыр олгъаны себебинден динълемедилер.
Эфраим путларгъа япышты. Быракъ оны!
Шимди, РАББИ, джанымны менден ал. Яшагъанымдан ольгеним яхшы.
Кунеш чыкъкъандан сонъ, Алла шаркътан сыджакъ бир ель уфюртти. Кунеш Юнуснынъ башыны пиширип башлады. Юнус эсини джояджакъ киби олды. Озюне олюм сорап: – Яшагъанымдан ольгеним яхшы, – деди.
– Эй, назаретли Иса, Сен бизден не истейсинъ? Бизни гъайып этмек ичюн кельдинъми? Мен Сенинъ ким олгъанынъны билем! Сен Алланынъ Азизисинъ! – деп къычырды о.
бар сесинен ялварды: – Эй, Иса, Юдже Алланынъ Огълу, менде не ишинъ бар? Алланынъ акъкъы ичюн, мени къыйнама!