Муса халкъкъа: – Мысырдан, къуллукъ топрагъындан чыкъкъан бу кунни акъылынъызда тутунъыз. РАББИ сизни андан Озь къудретинен чыкъарды. Бу куню минген хамырдан пишкен питени ашаманъыз.
РАББИ кучьлю сесинен Озь ордусына буюра. Онынъ аскерлери пек чокъ сайылыдыр, Онынъ буюргъанларыны беджергенлер къудретлидир. Не де къоркъунчлыдыр РАББИнинъ буюк куню! Онъа ким даянып олур?
Шунынъ ичюн онынъ башына келеджек белялар, олюм, гъам ве ачлыкъ, бир кунь ичинде келеджеклер. О, атеште якъыладжакъ, чюнки оны суд этеджек Рабби-Тааля къудретлидир.