33 Мысырлылар: «Эпимиз олермиз», – деп къоркъып, исраиллилерни къувалап, о топракътан тез-тез ёлладылар.
Амма геджеси Алла Авимелекке тюшюнде келип, онъа: – Динъле, сен алгъан о апай ичюн оледжексинъ, чюнки онынъ акъайы бар, – деди.
Ханаан путларына къурбан кетирип, огъул ве къызларынынъ гунасыз къаныны тёктилер, топракъ исе къангъа батып арам олды.
Шу вакъыт хызметчилери фыравунгъа: – О, бизни даа чокъ вакъыт тузакъта тутаджакъмы? Бу адамлар РАББИге, оларнынъ Алласына ибадет этсинлер деп, оларны йибер. Мысыр гъайып олгъаныны сен аля даа корьмейсинъми, аджеба? – дедилер.
РАББИ Мусагъа: – Мен фыравуннынъ ве мысырлыларнынъ башына даа бир фелякет кетиририм. Ондан сонъ о, сизлерни мындан йиберер. Сизни йибергенде, мындан асыл къуваджакъ.
Мысырдан алып чыкъкъан хамырдан, хамыр экшимегени ичюн, маясыз пите пиширдилер. Олар Мысырдан къувалангъан эдилер ве вакъыт джоймагъа имкянлары олмагъанындан, озьлерине ашны биле азырламадылар.
РАББИ Мусагъа: – Энди фыравуннен не япаджагъымны корерсинъ. Къудретиме бойсунып, о, оларны йиберер. Къудретиме бойсунып, оларны озь топрагъындан къувалар биле, – деди.
Ашыкъмаздан чыкъаджакъсынъыз, къачмайып кетеджексинъиз, РАББИ огюнъизден кетеджек, Исраильнинъ Алласы артынъыздан сизни къорчалайджакъ.
Падишанынъ эмири серт олып, соба пек зияде къыздырылгъан эди, ве онынъ ичюн атешнинъ алеви Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негоны ташлагъан адамларны ольдюрди.