32 Айткъанынъыз дайын, озь къой-эчкилеринъизни ве туварларынъызны алынъыз. Кетинъиз ве манъа эйилик тиленъиз, – деди.
Амма Мен оларны къул эткен миллетни суд этеджегим. Бундан сонъ эвлятларынъ андан буюк мал-мулькнен кетеджеклер.
Исав, бабасынынъ сёзлерини эшитип, буюк ве аджджы толу къыямет къопарды ве бабасына: – Бабам! Мени де багъышла, – деди.
Лякин Исав бабасына: – Бабам, аджеба, сенинъ тек бир дане багъышлавынъ бар эдими? Бабам, мени де багъышла, – деди ве юксек сеснен агълап башлады.
Олар коклернинъ Алласыны разы этеджек къурбанлар кетирсинлер ве падиша ве онынъ огъулларынынъ сагълыгъы ичюн дувалар окъусынлар.
Бизим сюрюлеримиз, бир баш къалмайып, бизнен кетсин. Биз РАББИге, бизим Алламызгъа къурбанларны олардан аладжакъмыз. Лякин анда кельмегендже, РАББИге нени къурбан чаладжагъымызны бильмейджекмиз.
Муса онъа: – Бизде РАББИнинъ байрамы олгъаны ичюн, биз уфакъ балаларымыз ве къартларымызнен, огъулларымыз ве къызларымызнен, къой-эчкилеримиз ве малларымызнен берабер кетеджекмиз, – деди.
Фыравун: – Сахрада РАББИге, сизинъ Алланъызгъа къурбан чалмакъ ичюн, сизни йиберерим. Тек узакъ кетменъиз. Меним ичюн дува этинъиз, – деди.
Меним ичюн РАББИге дува этинъиз, Алланынъ гурюльтилери ве бурчакъ токътатылсын. Мен сизлерни артыкъ тутмайып йиберерим, – деди.