31 Фыравун бу геджеси Мусанен Харунны чагъыртты ве: – Турунъыз! Эм сиз, эм Исраиль огъуллары халкъымнынъ арасындан чыкъып кетинъиз. Барынъыз да, айткъанынъыз дайын, РАББИге ибадет этинъиз.
Ханаан путларына къурбан кетирип, огъул ве къызларынынъ гунасыз къаныны тёктилер, топракъ исе къангъа батып арам олды.
– Айткъанынъ киби де олур, – деди Муса. – Мен козюнъе бир даа корюнмем.
Муса онъа: – Бизде РАББИнинъ байрамы олгъаны ичюн, биз уфакъ балаларымыз ве къартларымызнен, огъулларымыз ве къызларымызнен, къой-эчкилеримиз ве малларымызнен берабер кетеджекмиз, – деди.
РАББИ Мусагъа: – Мен фыравуннынъ ве мысырлыларнынъ башына даа бир фелякет кетиририм. Ондан сонъ о, сизлерни мындан йиберер. Сизни йибергенде, мындан асыл къуваджакъ.
Сенинъ эписи къулларынъ манъа келип седжде этерлер ве: «Сен ёлбашчылыкъ эткен бутюн халкъынънен чыкъып кет», – деп айтарлар. Бундан сонъ мен чыкъып кетерим, – деди ве гъазапнен фыравундан чыкъып кетти.
Мысырдан алып чыкъкъан хамырдан, хамыр экшимегени ичюн, маясыз пите пиширдилер. Олар Мысырдан къувалангъан эдилер ве вакъыт джоймагъа имкянлары олмагъанындан, озьлерине ашны биле азырламадылар.
РАББИ Мусагъа: – Энди фыравуннен не япаджагъымны корерсинъ. Къудретиме бойсунып, о, оларны йиберер. Къудретиме бойсунып, оларны озь топрагъындан къувалар биле, – деди.
Фыравун, Мусанен Харунны озюне чагъыртып, оларгъа: – Бу топракътан кетмейип, сизинъ Алланъызгъа къурбан чалынъыз, – деди.
Сонъ фыравун, Мусанен Харунны чагъыртып, оларгъа: – Менден ве халкъымдан бакъаларны ёкъ этсин деп, мен ичюн РАББИге дува этинъиз. Сонъ, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн, Исраиль халкъыны йиберерим, – деди.
Не ичюн мысырлылар ве фыравун дайын, юрегинъизни таш киби къаттырасынъыз? Олар исраиллилерни йибермегендже, РАББИ оларны агъыр джезалады. Сонъ исраиллилер кеттилер.